Σε  μια πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται από τη ρευστότητα, την κοινωνική αποξένωση, την έλλειψη επικοινωνίας και τη συμπλοκότητα, η σύνδεση με τον εαυτό μας, ο αυτοσεβασμός, η  συναισθηματική  αυτεπίγνωση,  η συνάντηση, η επικοινωνία και η σύνδεση με τους άλλους ανθρώπους, μέσα σε ένα χώρο αλληλοσεβασμού και αξιοπρέπειας,  αποκτούν  κεντρική σημασία για όλες και όλους μας.

Μέσα σε αυτή τη διεργασία προσκαλούμε σε ένα συνθετικό μοντέλο ψυχοθεραπείας, στο οποίο ο λόγος, το σώμα και η έκφραση κατέχουν ισοδύναμη αξία, για τους ανθρώπους που αναζητούν υποστήριξη, προκειμένου να  διαχειριστούν δυσκολίες ή να συνδεθούν με τις εσωτερικές τους φωνές, με ένα αρμονικό τρόπο, ώστε να κατανοούν σε βάθος τις ανάγκες τους και να αξιοποιούν τις δυνάμεις και τα αποθέματα τους.