Διαλογικές Ψυχοθεραπευτικές Προσεγγίσεις: Θεωρητική θεμελίωση, η στάση του/ης ψυχοθεραπευτή/ριας, μέθοδοι και κλινικές εφαρμογές «… η αυθεντική ανθρώπινη ζωή είναι ο διάλογος ανοικτού τέλους. Η ζωή
Σκοπός & Στόχοι του Προγράμματος
Το Πρόγραμμα αποσκοπεί στην καλλιέργεια και ανάπτυξη των κατάλληλων γνώσεων, δεξιοτήτων και συμπεριφορών για την παροχή αποτελεσματικών συμβουλευτικών και υποστηρικτικών υπηρεσιών σε άτομα, οικογένειες, ομάδες και οργανισμούς.
Μετά το πέρας του προγράμματος, τα άτομα που θα έχουν ολοκληρώσει την εκπαίδευση θα είναι σε θέση:
α) Να αξιοποιήσουν πλήρως τις σύγχρονες μεθόδους, μέσα και τεχνικές της συμβουλευτικής διαδικασίας στην επαγγελματική τους σχέση με τους/τις συμβουλευόμενους/ες, τις οικογένειες, τις ομάδες και τους οργανισμούς.
β) Να αναπτύξουν τις απαραίτητες δεξιότητες για την υιοθέτηση, άσκηση και σωστή πρακτική εφαρμογής της συμβουλευτικής σχέσης.
γ) Να σχεδιάσουν, οργανώσουν και να υλοποιήσουν συμβουλευτικές παρεμβάσεις με βάση τις θεμελιώδεις αρχές και την δεοντολογία της συμβουλευτικής.
δ) Να εμβαθύνουν στις βασικές αρχές και θεωρίες της Συστημικής Συμβουλευτικής με έμφαση στις συνεργατικές/διαλογικές πρακτικές, την αφηγηματική προσέγγιση και την Καταξιωτική Συστημική Διερεύνηση.
ε) Οι εκπαιδευόμενοι και οι εκπαιδευόμενες που ολοκληρώνουν και το τέταρτο έτος σπουδών θα έχουν την επάρκεια να ασκούν το ψυχοθεραπευτικό μοντέλο της συστημικής προσέγγισης.
Έτσι με τον όρο σχέσεις εννοώ πολύ απλά το να είσαι σε μία σχέση με ένα άλλο άνθρωπο ─ αλλά με ένα συγκεκριμένο είδος σχέσης με την έννοια ότι η ποιότητα της σχέσης είναι περισσότερο μία μαρτυρία ─ στην οποία είμαστε μαζί προσπαθώντας να βγάλουμε μία άκρη μαζί, πολύ περισσότερο από εγώ ή ένα άλλο άτομο υποδείξω στον άλλο πως να είναι ή πως να κάνει κάτι.
Η ανάγκη για την αναζήτηση και την σύνδεση με μια ολιστική συστημική αντίληψη για τον εαυτό γίνεται όλο και πιο έντονη καθώς ο κατακερματισμένος κόσμος που ζούμε μας προσκαλεί σε θραυσματικές συνδέσεις με τον εαυτό και τις ανάγκες μας. Αυτές εκφράζονται μέσα από μια αγωνιώδη αναζήτηση της ισορροπίας ανάμεσα στο εγώ και το εμείς, στο σώμα και το πνεύμα, την λογική και το συναίσθημα, την επιθυμία και την ματαίωση, την παιδικότητα και την ενηλικίωση. Η ιδέα και η πρόταση της V.Satir, μιας πρωτοπόρου της συστημικής σκέψης , να εργαστούμε μέσα από τη μάνταλα, προσφέρει ένα χρήσιμο οδηγό στην κατεύθυνση μιας διαδρομής που συνδέεται με την αυτεπίγνωση.
«Πιστεύω πως το μέγιστο δώρο που μπορώ να σκεφτώ ότι έχω από οποιονδήποτε, είναι να με βλέπει, να με ακούει, να με κατανοεί και να με αγγίζει. Το μέγιστο δώρο που μπορώ να δώσω είναι να βλέπω, να ακούω, να κατανοώ και να αγγίζω τον άλλον άνθρωπο. Όταν γίνεται αυτό αισθάνομαι ότι υπάρχει επικοινωνία».
Load More