Σε  μια πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται από τη ρευστότητα, την κοινωνική αποξένωση, την έλλειψη επικοινωνίας και τη συμπλοκότητα, η σύνδεση με τον εαυτό μας, ο αυτοσεβασμός, η  συναισθηματική  αυτεπίγνωση,  η συνάντηση, η επικοινωνία και η σύνδεση με τους άλλους ανθρώπους, μέσα σε ένα χώρο αλληλοσεβασμού και αξιοπρέπειας,  αποκτούν  κεντρική σημασία για όλες και όλους μας.
Οι Συνηχήσεις είναι ένα πολυδύναμο ψυχοθεραπευτικό κέντρο, στο οποίο θεραπευτές και θεραπεύτριες από διαφορετικές  προσεγγίσεις, μέσα από ένα δημιουργικό διάλογο, συναντιούνται και συγκατασκευάζουν ένα κοινό τόπο συνάντησης για την ψυχοθεραπεία και την εκπαίδευση.
Μέσα σε αυτή τη διεργασία προσκαλούμε σε ένα συνθετικό μοντέλο ψυχοθεραπείας, στο οποίο ο λόγος, το σώμα και η έκφραση κατέχουν ισοδύναμη αξία, για τους ανθρώπους που αναζητούν υποστήριξη, προκειμένου να  διαχειριστούν δυσκολίες ή να συνδεθούν με τις εσωτερικές τους φωνές, με ένα αρμονικό τρόπο, ώστε να κατανοούν σε βάθος τις ανάγκες τους και να αξιοποιούν τις δυνάμεις και τα αποθέματα τους.

Το θεραπευτικό μοντέλο μας στηρίζεται στην ιδέα ότι κάθε ένας και κάθε μία από εμάς είναι ξεχωριστός και ξεχωριστή. Κατά συνέπεια, και οι ανάγκες μας είναι εξατομικευμένες.

Έτσι, προτείνουμε στους ανθρώπους που θα  συναντηθούν μαζί μας μία ψυχοθεραπευτική ή συμβουλευτική διεργασία που μπορεί να βασίζεται είτε αποκλειστικά στον λόγο, ή στην αξιοποίηση βιωματικών πρακτικών, όπως η δραματοθεραπεία,  η βιωματική ψυχοθεραπεία, η θεραπεία μέσω τέχνης, η θεραπεία μέσω σωματικής έκφρασης κ.α., ανάλογα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους.
Βασικά στοιχεία της φιλοσοφίας και της θεραπευτικής μας προσέγγισης είναι τα ακόλουθα:
Η ψυχοθεραπευτική και συμβουλευτική διεργασία είναι ένας διάλογος, στον οποίο ισότιμα ο/η θεραπευτής/τρια αναζητούν  και δημιουργούν από κοινού ένα χώρο ασφάλειας και σεβασμού, στον οποίο οι άνθρωποι μπορούν να αφηγηθούν με αξιοπρέπεια τα προβλήματα και τις δυσκολίες τους. Προτείνουμε και ορίζουμε αυτό τον διάλογο σαν μια υποστηρικτική συνομιλία, στην οποία ο/η θεραπευτής/τρια δεν είναι κάποιος/α ειδικός που έχει τη δύναμη να ορίσει το σωστό και το λάθος για τη ζωή των ανθρώπων που τον/την εμπιστεύονται, αλλά είναι περισσότερο ένας/μία  διαλογικός/ή καθοδηγητής/τρια  που προσκαλεί τους ανθρώπους να φέρουν από κοινού στο φως την εμπειρία και την γνώση τους, καθώς όλοι είμαστε ειδικοί να δώσουμε τις κατάλληλες λύσεις και απαντήσεις για τις  ζωές μας.
Είναι κεντρικής σημασίας για εμάς, τόσο στη θεραπευτική σχέση, όσο και στις υποστηρικτικές συνομιλίες, η αναγνώριση  μιας ταυτότητας αξίας και καταξίωσης  των ανθρώπων που αναζητούν βοήθεια και υποστήριξη. Έτσι, πιστεύουμε πως οι ζωές μας είναι γεμάτες από ένα πλούτο εμπειριών που συνδέονται με τα αποθέματα, τις ικανότητες και τις αξίες μας και πως είναι σημαντικό το  βλέμμα μας και η γλώσσα μας  να αναζητούν  και να αναδεικνύουν  αυτές τις πλευρές.

Η θεραπευτική διεργασία μοιάζει με ένα χορό, στον οποίο είναι σημαντικό το πώς θα συν-δημιουργήσουμε ένα παραγωγικό συντονισμό, που θα δημιουργήσει το χώρο για την ανάδυση και την ανθοφορία λέξεων, συναισθημάτων, εκφράσεων και πρακτικών. Έναν χορό όπου ο άλλος και η άλλη θα νιώθει ότι τους/τις αναγνωρίζουμε ως έγκυρους/ες και ισότιμους/ες συμμετέχοντες και συμμετέχουσες στον κοινωνικό κόσμο, στη σχέση και στην επικοινωνία. Έναν χορό όπου το νόημα βρίσκεται σε συνεχή κίνηση, αυξάνει την αφηγηματική πολλαπλότητα, την ανάδειξη νέων εσωτερικών και εξωτερικών φωνών.

Η ταυτότητα και ο εαυτός μας μπορούν να αλλάξουν καθώς εξελισσόμαστε και τροποποιούμε τα μοντέλα με τα οποία συνδεόμαστε και σχετιζόμαστε με τους άλλους ανθρώπους. Αποδεχόμαστε έτσι, ότι το άτομο διαμορφώνεται από τις σχέσεις του και τους τρόπους με τους οποίους λειτουργεί μέσα σε συστήματα και ομάδες. Σε αυτό το πλαίσιο είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε την ευθύνη που έχουμε για το πως συν-δημιουργούμε και συγκατασκευάζουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Ονομάζουμε αυτή την ευθύνη Σχεσιακή Υπευθυνότητα. Αυτός ο όρος είναι ιδιαίτερα σημαντικός στην προσέγγισή μας και συνδέεται με τα ακόλουθα:
– Με το γεγονός ότι έχουμε ευθύνη για την συνεισφορά μας σε μια διαλογική πραγματικότητα
– Με την σημασία του  να είμαστε ενήμεροι ότι  ο  τρόπος που μιλάμε επηρεάζει τις ζωές και τις ταυτότητες των ανθρώπων με τους οποίους συν-διαλεγόμαστε
– Με την σπουδαιότητα που έχουν οι πράξεις, οι κατασκευές/αναπαραστάσεις και οι λέξεις  που χρησιμοποιούμε,  προκειμένου να επικοινωνήσουμε  με τους άλλους ανθρώπους.
Είναι επίσης, σπουδαίο, εκτός από το να κατανοήσουμε τη δύναμη που ασκούν τα προβλήματα ή τα τραύματα στις ζωές μας, να αναγνωρίσουμε και να συνδεθούμε με τις πηγές και τις εμπειρίες δύναμης στις οποίες έχουμε καταφέρει να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα και τις δυσκολίες.
Πιστεύουμε πως οι άνθρωποι έχουν πολλές και διαφορετικές πλευρές,  πως μοιάζουν σαν μια πολύχρωμη βεντάλια, σαν ένα ουράνιο τόξο, στο οποίο κανένα  χρώμα δεν περισσεύει. Αυτό το ουράνιο τόξο το ορίζουμε  ως τον Πολυφωνικό εαυτό μας.
Προτείνουμε, ακόμα,  πως είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τις πλευρές και τις εσωτερικές φωνές που συγκροτούν τον πολυφωνικό μας εαυτό, να τις αγαπήσουμε και να τις φροντίσουμε, καθώς όλες έχουν νόημα και μας προσκαλούν σε αλλαγές και μετακινήσεις. Σε αυτό πλαίσιο αντιλαμβανόμαστε την ταυτότητα, όχι σαν μια παγιωμένη συνθήκη, αλλά σαν μια δυναμική έννοια που εξελίσσεται και αλλάζει μέσα στο χρόνο. 
Τα προβλήματα δημιουργούνται από τα ματαιωμένα μας όνειρα, τις επιθυμίες και τις προσδοκίες που δεν πραγματοποιήθηκαν. Ωστόσο, μοιάζουν παντοδύναμα όταν νοιώθουμε αδύναμοι να τα διαχειριστούμε. Η αίσθηση της αδυναμίας είναι πιο έντονη όταν ο εσωτερικός μας διάλογος γίνεται ένας επικριτικός και αρνητικός μονόλογος. Ο αρνητικός μονόλογος κυριαρχεί στις ιστορίες που αφηγούμαστε για τον εαυτό μας. Μπορεί για παράδειγμα να σκεφτόμαστε ή να λέμε για τον εαυτό μας: «είμαι άχρηστος, είμαι αποτυχημένος, δεν αξίζω». Η ιστορία αυτή μοιάζει με έναν μονόλογο που κυριαρχεί και αποσιωπά άλλες φωνές. Ένας από τους βασικούς στόχους της θεραπευτικής διεργασίας είναι ο μονόλογος αυτός να μετατραπεί σε ένα πολυφωνικό διάλογο, να γίνει ίσως, πιο φιλικός προς άλλες περιγραφές και δυνατότητες, να εμπλουτισθεί και με άλλες φωνές που μεταφέρουν άλλα μηνύματα καταξίωσης, αξίας, δύναμης, τα οποία τροποποιούν την κυρίαρχη ιστορία, που παράγεται από την επίδραση των προβλημάτων.
Θεωρούμε πως οι αλλαγές  και οι μετασχηματισμοί χρειάζονται χρόνο και ασφάλεια  και πως τα συναισθήματα αδυναμίας, ενοχής και ντροπής που νοιώθουμε όταν ζούμε μέσα στα προβλήματα  δεν χρειάζεται να μας ακινητοποιήσουν, αλλά πολύ περισσότερο να τα δούμε σαν μια ευκαιρία να συμφιλιωθούμε  και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και να αναζητήσουμε φροντίδα και υποστήριξη.
 Εκτιμούμε επίσης, πως οι δυσκολίες ή οι αδυναμίες μας είναι σημαντικό να κατανοηθούν μέσα σε ένα πλαίσιο σχέσεων με το περιβάλλον και τους σημαντικούς μας άλλους.
Εστιάζουμε  στην σημασία της  αφήγησης  και πιστεύουμε πως όλοι και όλες μας έχουμε την δημιουργικότητα, την φαντασία και την ικανότητα να αφηγηθούμε πλούσιες και συναρπαστικές αφηγήσεις για την ιστορία μας, όταν νοιώσουμε πως δεν υπάρχει ο φόβος της επίκρισης και της απόρριψης.
Οι αφηγήσεις είναι ο τρόπος να συνδεθούμε με τους άλλους, να τους γνωρίσουμε και να μας γνωρίσουν και είναι ακόμα μια ευκαιρία να γίνουμε οι «συγγραφείς» της ιστορίας και της ζωής μας. Σύμφωνα με αυτή την ιδέα, οι αφηγήσεις μας δεν αφορούν μονάχα στο παρελθόν αλλά επίσης, στο πως ονειρευόμαστε τον εαυτό, τις σχέσεις και τις ζωές μας στο μέλλον.
Σύμφωνα με την οπτική και τη φιλοσοφία μας, αυτό που έχει σημασία δεν είναι οι θεωρίες μας, αλλά ποια προσέγγιση ή θεραπευτική  μέθοδος ταιριάζει με τη προσωπικότητα, την ιστορία,  τις ανάγκες και τα όνειρα των ανθρώπων.