Ο αέναος κύκλος της ελπίδας, της απελπισίας και της συγχώρεσης
Πολλοί άνθρωποι όταν ακούν για τη συγχώρεση τείνουν να την συνδέσουν με την θρησκεία καθώς πιστεύουν πώς είναι μια εμπειρία που είναι πέρα από το ανθρώπινο μέτρο, πως μονάχα ο θεός συγχωρεί. Άλλες φορές επίσης θεωρούν πως συνδέεται με την “νομιμοποίηση” των προσώπων ή των συνθηκών που συνδέονται με την παραβίαση ή το λάθος!
Σε αυτό το σύντομο κείμενο θα παρουσιάσω μια άλλη εκδοχή της συγχώρεσης, σαν μιας αναγκαίας και απαραίτητής συνθήκης για να μεταβούμε από την απόγνωση στην ελπίδα και την επανασύνδεση με την επιθυμία.
Οι άνθρωποι απέδωσαν την δυνατότητα της απόλυτης συγχώρεσης στο Θεό, και αυτό δεν είναι τυχαίο γιατί όπως το αντιλαμβάνομαι ο Θεός δεν νιώθει το βάρος πού έχει ματαίωση η προσδοκία η παραβίαση, η εγκατάλειψη, η απώλεια και μία σειρά από άλλες συνθήκες που οδηγούν στην απελπισία και στα άλλα δύσκολα συναισθήματα που αναφέρθηκα προηγουμένως.
Ωστόσο παρότι δεν μπορούμε να είμαστε διαρκώς συνδεδεμένοι με την συγχώρεση του εαυτού ή των άλλων, είναι απαραίτητο να μπορούμε να αγγίζουμε, μέσα από το ανθρώπινο μέτρο αυτή την εμπειρία.
Πολύ περισσότερο χρειάζεται να κατανοήσουμε ότι το να συγχωρούμε είναι μία εμπειρία αποδοχής που μας οδηγεί σε μία ειρήνη με τον εαυτό μας και τον κόσμο και μας επιτρέπει να επανασυνδεθούμε με τη φαντασία, την επιθυμία και την ελπίδα ώστε να δημιουργήσουμε ξανά τους όρους και τις συνθήκες για να γίνουν τα όνειρά μας πραγματικότητα.
Η συγχώρεση δεν συμβαίνει από τη μία στιγμή στην άλλη, χρειάζεται να περάσουν πολλά χρόνια και η σύνδεση με “δύσκολα” συναισθήματα είναι αναγκαία για να επεξεργαστούμε την εμπειρία της απώλειας που έχει συμβεί.
Έτσι ο θυμός είναι αναγκαίο στάδιο του πένθους όπως επίσης η επιθυμία για εκδίκηση, όταν μας έχουν προδώσει ή μας έχουν παραβιάσει, είναι ένα πολύ φυσικό συναίσθημα, αλλά εδώ η διάκριση μεταξύ του νοιώθω και του πράττω είναι σημαντική και έχουν μια ιδιαίτερη σημασία οι ποιότητες μέσω των οποίων θα γίνει το πέρασμα από την οργή και τον θυμό στην αποδοχή και την συγχώρεση.
Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό καθώς γνωρίζουμε ότι αν δεν κατορθώσουμε να συν- χωρέσουμε μέσα μας όλες μας τις εμπειρίες, με την έννοια να αποδεχτούμε ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε αυτό που έχει ήδη συμβεί, αλλά μονάχα την οπτική μας για αυτό, τότε οι απώλειες και τα συναισθήματα που τις συνοδεύουν, όταν αυτές είναι αρνητικές, είναι αλυσίδες που μας δεμένους και ακινητοποιημένους.
Η συγχώρεση του/της εαυτού/ής όταν έχουμε κάνει λάθη είναι επίσης μία πράξη αγάπης και φροντίδας, μία πράξη που μας επιτρέπει να συνδεθούμε με τα αποθέματα και τις ποιότητες που θα μας μετακινήσουν ξανά προς την ανθεκτικότητα.
Η αποδοχή, η συμφιλίωση, και η συγχώρεση ακολουθούν τον αέναο κύκλο, την αιώνια διαδοχή που υπάρχει από την ελπίδα και την προσδοκία προς την ματαίωση και την απελπισία και από κει ξανά στη δημιουργία.
Μέσα σε αυτό κύκλο η επανασύνδεση με την ελπίδα δεν θα είναι ποτέ δυνατόν να συμβεί αν δεν παρεμβληθούν ορισμένες ποιότητες όπως είναι ο σεβασμός, η περηφάνεια και η αξιοπρέπεια για τον/την εαυτό/η τις στιγμές που βιώνει απόγνωση αλλά και η ευγνωμοσύνη και η εκτίμηση για όσα μπορούμε να ζούμε και να αισθανόμαστε, η δικαιοσύνη που επιτρέπει στην επιθυμία για εκδίκηση να καταλαγιάσει και το πιο σπουδαίο, η φροντίδα των πλευρών μας και η συγχώρεση που μας επιτρέπει να εγκαταλείψουμε την πικρία μας.
Για να μπορέσουμε ωστόσο να συνδεθούμε με τη συγχώρεση χρειάζεται αρχικά να συνδεθούμε με το τραύμα.
Ο σεβασμός και η αναγνώριση της εμπειρίας του τραύματος επιτρέπει να κατανοήσουμε τι ακριβώς έχει συμβεί αλλά και να αποδεχτούμε ορισμένες φορές το αναπόφευκτο.
Δεν έχω στόχο σε αυτό το μικρό κείμενο να παραθέσω θεωρίες για τη σημασία της ψυχολογίας της συγχώρεσης και της ευγνωμοσύνης ωστόσο θα κλείσω με την αποδοχή της σκέψης ότι η συγχώρεση δεν είναι μία εμπειρία πού νομιμοποιεί την παραβίαση που έχουμε δεχτεί ή που μας αποσυνδέει από τις ευθύνες για τα λάθη μας.
Η αποδοχή, η συμφιλίωση και η συγχώρεση είναι ποιότητες που μας επιτρέπουν να στρέψουμε το βλέμμα μας προς την άλλη μεριά του φάσματος εκεί που οι δυνατότητες για τη ζωή, για τη συνάντηση και τη σχέση με τους άλλους είναι ακόμα ανοιχτές.
διαβάστε σχετικά με την σημασία της αυτο-συμπόνιας : https://synixiseis.gr/2022/06/26/%cf%83%cf%85%ce%bc%cf%80%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b5%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8c/