Φωνές: Α. Πορτσία
Δημοσίευση: Κατερίνα Χανδρινού
Η αλήθεια έχει πολύ λίγους φίλους και οι πολύ λίγοι φίλοι που έχει είναι αυτοκτόνοι.
Φέρσου μου όπως πρέπει να μου φερθείς, όχι όπως αξίζω να μου φέρονται.
Ο άνθρωπος δεν πάει σε κανένα μέρος. Όλα έρχονται στον άνθρωπο.
Όποιος με κρατάει από μια κλωστή δεν είναι δυνατός· δυνατή είναι η κλωστή.
Μου ανοίγεται μία πόρτα, μπαίνω και βρίσκομαι με εκατό πόρτες κλειστές.
Ξέρω πως δεν έχεις τίποτε. Γι’ αυτό στα ζητάω όλα. Για να τα έχεις όλα
Θεέ μου, ποτέ δεν πίστεψα σε σένα, μα πάντα σ’ αγαπούσα.
Η ψυχή που θεραπεύει τα κακά της, πεθαίνει.
Το πληρωμένο με τη ζωή μας ποτέ δεν είναι ακριβό.
Θα σε βοηθήσω να έρθεις αν έρχεσαι, και να μην έρθεις αν δεν έρχεσαι.
Η νωθρότητά μου προέρχεται απ’ τα βάραθρα.
Το μακρινό, το πολύ μακρινό, το πιο πολύ μακρινό, το βρήκα στο αίμα μου.
Όταν ο πόνος σου είναι λίγο μεγαλύτερος απ’ τον δικό μου, νιώθω λίγο βάναυσος.
Κάθε πράγμα, όσο δεν είναι ολοκληρωμένο, είναι θόρυβος, ολοκληρωμένο, είναι σιωπή.
Το ανήμερο του ανθρώπου δεν είναι το κακό που υπάρχει σ’ αυτόν: είναι το καλό.
Το κακό, απαλό, με εξάπτει· δυνατό, με ηρεμεί.
Ο Θεός έδωσε πολλά στον άνθρωπο· αλλά ο άνθρωπος θα ήθελε κάτι από τον άνθρωπο.
Όταν όλα έχουν γίνει, τα πρωινά είναι θλιμμένα.
Ο πόνος δεν μας ακολουθεί: βαδίζει μπροστά.
Όποιος γυρεύει να σε πληγώσει γυρεύει την πληγή σου, για να σε πληγώσει στην πληγή σου.
Ο άνθρωπος όταν γνωρίζει πως είναι ένα πράγμα κωμικό, δεν γελάει.
Το παιδί δείχνει το παιχνίδι του, ο άνδρας το κρύβει.
Όπου υπάρχει μια μικρή λάμπα αναμμένη, δεν ανάβω τη δική μου.
Σ’ αγαπώ όπως είσαι, αλλά μη μου λες πώς είσαι.
Η εξομολόγηση του ενός τους ταπεινώνει όλους.
Πάει πολύς καιρός που δεν ζητάω τίποτα από τον ουρανό κι ακόμα δεν έχουν κατεβεί τα χέρια μου.
Το κρύο είναι καλός σύμβουλος, αλλά είναι κρύο.
Πείσε με, αλλά χωρίς πειστήρια.
Ο τυφλός άνθρωπος έχει έναν αστερισμό πάνω στους ώμους.
Από τότε που μόνο εγώ ξέρω τι μου συμβαίνει, δεν μου συμβαίνει τίποτα.
Ο άνθρωπος θα ήθελε να είναι ένας θεός, χωρίς τον σταυρό.
Όποιος αγαπάει ξέροντας τι αγαπάει, δεν αγαπάει.
Καθαρίζεσαι, καθαρίζεσαι… Προσοχή. Μπορεί να μη μείνει τίποτα.
Όλα τα παιχνίδια έχουν δίκιο να σπάνε.
Θλιμμένος είσαι λιγότερο θλιμμένος. Μείνε θλιμμένος.
Όταν σπάζω κάποιες από τις αλυσίδες που με αλυσοδένουν, νιώθω πως λιγοστεύω.
Δεν κλαίει εκείνος που δεν βρίσκει μια πηγή να χύσει τα δάκρυά του.
Για να μπορέσω να πλησιάσω τα ύψη δεν τα κατεβάζω: τα σηκώνω περισσότερο.
Το κακό που δεν έχω κάνει, πόσο κακό έχει κάνει.
Όταν δεν μπορείς να με κάνεις να κλάψω ή να γελάσω, μπορείς μονάχα να με κουράσεις.
Το ανεπανόρθωτο δεν το κάνει κανείς: γίνεται μόνο του.
Υπάρχουν πεσμένοι που δεν σηκώνονται για να μην ξαναπέσουν.
Νησιά, γέφυρες και φτερά: οι τρεις ξεχωριστές ζωές μου. Οι τρεις ενωμένοι μου θάνατοι.
Την ονόμασες με τα καλύτερα ονόματα κι ακόμα δεν την αγαπάς. Είναι επειδή ακόμα σου λείπει να την ονομάσεις με τα χειρότερα ονόματα για να την αγαπήσεις.
Επειδή πιστεύεις πως με κατάλαβες, έπαψες να με καταλαβαίνεις.
Τα ναι και τα όχι είναι αιωνιότητες που διαρκούν λεπτά.
Η πέτρα που παίρνω στα χέρια απορροφάει κάτι από το αίμα μου και πάλλεται.
Εγώ δεν βρίσκομαι εδώ, αλλά εδώ έχω ενδώσει, κι αγαπώ εδώ.
Ευχαριστώ το χέρι που με οδηγεί γιατί δεν ξέρω ποιανού είναι.
Η σοβαρότης είναι ένα ποίκιλμα της παιδικής ηλικίας που σε κάποιους ανθρώπους διαρκεί.
Ένας άπειρος σεβασμός σκοτώνει.
Ο χρόνος είναι ένα καθορισμένο πράγμα που τίποτα δεν καθορίζει.
Η γυναίκα δεν γνωρίζει από τον άντρα τίποτα περισσότερο απ’ ό, τι για το παιδί. Το υπόλοιπο του άντρα, μόνο ο άντρας το γνωρίζει.
Αν ο άνθρωπος είχε φτερά, θα κατέβαινε κι άλλο.
Ο μεγάλος έρωτας είναι η συνέπεια της ολιγωρίας μας.
Τα πιο ευτελη δηλητήρια χορηγούνται σε μεγάλες δόσεις.
Ο άνθρωπος θέλει να μην ξέρει τι θέλει.
Αν έχεις έναν κόσμο, μην τον χάνεις γυρεύοντας σ’ αυτόν έναν κόσμο.
Το μεγαλύτερο καλό το κάνει η μικρότερη προσπάθεια.
Η ζωή αποτελείται από πολλά γεγονότα αλλά τη βρίσκουμε στα μεσοδιαστήματά τους.
Ο άνθρωπος, όσο πιο μεγάλο κάνει το έργο του, τόσο λιγότερο μπορεί να ζήσει σύμφωνα με αυτό.
Όταν ο έρωτας είναι δυνατός, το πιο απαλό φτερούγισμα τον φοβίζει.
Ο άνθρωπος έχει περισσότερες από μία ταφές, και δεν έχει παρά έναν σταυρό.
Είσαι τόσο έντιμη που δεν συνοδεύεις κανέναν.
Το αίμα μου θα τελειώσει στην τελευταία ρανίδα του αίματός μου. Όχι πριν.
Πάντα βρίσκονται μαζί η θάλασσα του μελιού και το μαχαίρι που μας καρφώνεται στην ψυχή.
Τι λίγο είσαι χωρίς ένα λουλούδι, χωρίς ένα αστέρι, χωρίς ένα μαχαίρι!
Όποιος πρέπει να σε κάνει να ζεις, σχεδόν δεν πρέπει να ζει, για να σε κάνει να ζεις.
Μέχρι και τα λουλούδια για να απελευθερώσουν τα αρώματά τους έχουν την ανάγκη να πεθάνουν λίγο.
Σε επιθυμεί; όχι. Σε αγαπάει.
“Γέλα” είναι η λέξη που πιότερο συναντάω, κι είναι η λέξη που λιγότερο ψάχνω.
Το σήμερα τελειώνει, το αύριο τελειώνει. Μονάχα το χτες δεν τελειώνει.
Αυτό που κάνεις για μένα δεν πρέπει να είναι πολύ, γιατί αυτό που κάνεις για μένα όταν το ξεκάνεις, το ξεκάνεις σε ένα λεπτό.
Όταν κάνεις κάτι, πρέπει να νικάς την οκνηρία που σου δίνει το να κάνεις κάτι. Κι όταν δεν κάνεις τίποτα, πρέπει να νικάς το φόβο που σου δίνει το να μην κάνεις τίποτα. Πρέπει να νικάς, και πρέπει να νικάς πάντα.
Αντόνιο Πόρτσια
Φωνές
Μτφρ: Βασίλη Λαλιώτη