ΠΟΡΤΣΙΑ ΑΝΤΟΝΙΟ
Μια ιδιάζουσα περίπτωση στην παγκόσμια βιβλιογραφία μεταξύ όσων ασχολήθηκαν με τον αποφθεγματικό λόγο. Ο Αντόνιο Πόρτσια έγραφε στη διάρκεια της ζωής του ρήσεις, μικρά ψιμύθια λογοτεχνίας, τα οποία ονόμαζε φωνές. Ιταλός στην καταγωγή, μετανάστευσε στα 17 του στην Αργεντινή και έζησε εκεί ως τον θάνατό του. Η απόφασή του να τυπώσει τις «Φωνές» του ήταν καθοριστική. Τα πρώτα χίλια αντίτυπα χαρίστηκαν από τον ίδιο στις λαϊκές βιβλιοθήκες της Αργεντινής για να μην «πιάνουν χώρο» στα σπίτια των φίλων του, όπου τις είχε αποθηκεύσει! Με φωτοτυπίες, αντιγραφές ή αλλεπάλληλες εκδόσεις το έργο του Πόρτσια βρίσκεται στα γράμματα των μελλοθάνατων στις φυλακές, στις επιστολές των κατατρεγμένων όπου γης, στις εκρήξεις των εφήβων για έναν πιο δίκαιο κόσμο, στα λόγια των διανοουμένων της Ευρώπης και της Αμερικής που δηλώνουν ότι θα άλλαζαν όλο το έργο τους για ένα απόσπασμά του, αλλά ακόμα και σε λαϊκές καρτ ποστάλ!
Ο Πορτσία δεν είχε ιδιαίτερη μόρφωση και ασκούσε απολύτως χειρωνακτικά επαγγέλματα: δούλευε στο λιμάνι, σε τυπογραφεία, είχε ασχοληθεί με κεραμεική, με ξυλουργική κ.τ.λ. Ανακάλυψε, όμως, τη δύναμη του λόγου μέσα του και έγραψε ένα και μοναδικό έργο στα ισπανικά, τις “Voces” (“Φωνές”).
αποσπάσματα από τις Φωνές
- Κάποιοι, απομακρυνόμενοι από όλους, πάνε κερδίζοντας την έρημο.
2. Δεν ξέρεις πια τι να κάνεις, ούτε όταν ξαναγίνεσαι παιδί. Και είναι θλιβερό να βλέπεις ένα παιδί που πια δεν ξέρει τι να κάνει.
3. Αν πιστεύεις πως είσαι σαν οποιαδήποτε ύπαρξη, σαν οποιοδήποτε πράγμα, είσαι όλες οι υπάρξεις, όλα τα πράγματα. Είσαι το σύμπαν.
4. Φορές χρειάζομαι το φως ενός σπίρτου για να φωτίσω τʼ άστρα.
5. Όποιος έχει κάνει χίλια πράγματα κι όποιος δεν έχει κάνει κανένα, νιώθουν τις ίδιες επιθυμίες: να κάνουν ένα πράγμα.
6. Όταν πλησιάζω μια ψυχή, δεν έχω την επιθυμία να τη γνωρίσω· όταν απομακρύνομαι, ναι.
7. Τα λουλούδια δίχως άρωμα οφείλουν την ονομασία λουλούδια στα λουλούδια που μυρίζουν.
8. Όταν δεν βαδίζω στα σύννεφα, βαδίζω σαν χαμένος.
9. Η δίψα μου ευχαριστιέται ένα ποτήρι νερό, όχι μια θάλασσα νερό.
10. Τα πλεονεκτήματα ενός πράγματος δεν έρχονται απʼ αυτό: πάνε σʼ αυτό.
11. Όταν δεν μπορείς να με κάνεις να κλάψω ή να γελάσω, μπορείς μονάχα να με κουράσεις.
12. Το κακό που δεν έχω κάνει, πόσο κακό έχει κάνει!
13. Μη μου μιλάς. Θέλω να ʽμαι μαζί σου.
14. Μέχρι και το πιο μικρό από τα όντα έχει έναν ήλιο στα μάτια.
15. Αν είσαι καλός με αυτόν, με εκείνον, αυτός, εκείνος θα έλεγαν πως είσαι καλός. Αν είσαι καλός με όλους, κανείς δεν θα πει πως είσαι καλός.
16. Για αυτούς που πεθαίνουν, αυτή η γη είναι το ίδιο με το πιο μακρινό αστέρι. Δεν θα έπρεπε να μας ανησυχεί αυτό που συμβαίνει…στο πιο μακρινό αστέρι.
17. Έχασα διπλά, γιατί επίσης κέρδισα.
18. Όποιος κάνει έναν παράδεισο από το ψωμί του, από την πείνα του κάνει μια κόλαση.
19. Αν πιστεύεις πως δεν μου οφείλεις τίποτα, τίποτα δεν μου οφείλεις, γιατί σέβομαι όλες τις πίστεις και γιατί όλες οι πίστεις είναι ίδιες. Όλες είναι πίστεις.
20. Φορές για να απομακρυνθώ από τον κόσμο τον σηκώνω γύρω μου σαν ένα τείχος
21. Τα πράγματα που περισσότερο αντιτίθενται μεταξύ τους είναι αυτά που λιγότερο αντιτίθενται σε μένα.
22. Όλα είχαν μείνει χωρίς πλάνη, εκείνη τη φορά. Κι εκείνη τη φορά είχα φόβο για όλα.
23. Αν κοιτάζεις πάντα ένα και το ίδιο πράγμα, δεν είναι δυνατόν να το δεις.
24. Όποιος ανοίγει όλες τις πόρτες, μπορεί να τις κλείσει όλες.
25. Εγώ θα του ζήταγα κάτι περισσότερο αυτού του κόσμου, αν είχε κάτι περισσότερο αυτός ο κόσμος.
26. Να φοβίζεις δεν εξευτελίζει τόσο όσο το να είσαι φοβισμένος
27. Ο έρωτας όταν χωράει σʼ ένα μόνο άνθος, είναι άπειρος.
28. Αυτοί που δώσαν τα φτερά τους είναι θλιμμένοι, με το να μην τα βλέπουν να πετούν.
29. Δεν βλέπεις το ποτάμι του θρήνου γιατί του λείπει ένα δικό σου δάκρυ.
30. Η ξένη φτώχια μου αρκεί για να νιώθω φτωχός· η δική μου δεν μου αρκεί.
31. Ναι, υποφέρω πάντα, αλλά μονάχα κάποιες στιγμές, γιατί μονάχα κάποιες στιγμές σκέφτομαι πως υποφέρω πάντα.
32. Και σχεδόν όλα τα περνάω έτσι, από τον καιρό που, σαν μια γέφυρα, περνάει πάνω από όλα.