Μετρήσεις.
Εξακόσιες ενενήντα μια χιλιάδες ώρες
προσδόκιμου βίου
Έξι χιλιάδες τριακόσιοι
οργασμοί,
Δύο γεννήσεις,
Επτά επώδυνοι
αποχωρισμοί,
Τέσσερις θάνατοι,
Φίλοι στα δάχτυλα του
ενός χεριού που
χάθηκαν,
Κι άλλοι τόσοι που
–αναπάντεχα-
βρέθηκαν στο διάβα σου.
Απώλειες σαν ανοιχτές
πληγές,
Τριάντα πέντε χιλιάδες
άσπρες τρίχες,
Δεκαεπτά φορές που
πέταξες στα ουράνια,
Δεκατέσσερις στα
τάρταρα,
Εκατοντάδες στιγμές
που πέταξε η ψυχή σου
και νικήθηκε απ’ την
βαρύτητα αλλά και κάποιες –που
τις κουβαλάς-
παράσημα πολύτιμα
πάνω στο
σεσημασμένον δέρας της
υπάρξεώς* σου
και βγήκες νικητής.
Τέσσερις χιλιάδες μέρες
που χαμογέλασες,
Σαράντα εννιά λίτρα
δάκρυα –όχι μόνο
λύπης-
Δεκάδες διαψεύσεις,
κουρσάροι της ελπίδας,
Επτά φορές που
χάθηκες
στο διψασμένο πλήθος,
Όνειρα εις τη νιοστή,
πολύχρωμες
συλλογικές αναζητήσει
ς Και–πάντα ευτυχώς–
να καραδοκούν
εκείνοι οι άγνωστοι
στην κινηματική εξίσωση,
μονοπάτια μέσα
στο χώρο, παραμετρικές
καμπύλες,
Που μπορούν να αλλάξουν το ρου
μιας ευθύγραμμης ζωής.
Χορεύουμε;
Σ.Σ. 8.1.20
*Ο στίχος είναι δάνειο από το ποίημα «Τριαντάφυλλα στο παράθυρο» του Ανδρέα Εμπειρίκου, από την ποιητική συλλογή Υψικάμινος, εκδόσεις Άγρα.