Συστημική καταπίεση και τραύμα

Εισαγωγή: Συντήρηση και ενίσχυση συνθηκών που οδηγούν στον τραυματισμό

Αυτό το άρθρο μας εισάγει σε μια προσέγγιση, η οποία εστιάζει σχετικά με το πως οι θεσμικές συστημικές πρακτικές παράγουν, συντηρούν και ενισχύουν συνθήκες που οδηγούν στον τραυματισμό των ανθρώπων. Συχνά οι κανονιστικές  προσεγγίσεις και πρακτικές αποσιωπούν αυτή την πλευρά και δίνουν βάρος στην ανάλυση  του επιφαινόμενου, λ.χ. στις δυσκολίες προσαρμογής που μπορεί να έχει ένα ΛΟΑΤΚΙ+  άτομο στο σχολικό περιβάλλον ή στις ψυχικές και συναισθηματικές  δυσκολίες των προσφύγων. Αυτή η επικέντρωση στα ατομικά ψυχικά  χαρακτηριστικά των ανθρώπων που  βιώνουν  κοινωνικό αποκλεισμό, δεν είναι βοηθητική στην ενδυνάμωσή τους. Μάλλον συμβάλει σε μια περαιτέρω ενοχοποίηση τους γιατί δεν έχουν καταφέρει να ενταχθούν σε ένα σύστημα σύμφωνα με τους κυρίαρχους κανονιστικούς λόγους.
Τα άτομα που εργαζόμαστε μέσα από τη συστημική προσέγγιση είναι σημαντικό να αξιοποιήσουμε τη γνώση μας συμβάλλοντας στην αποκάλυψη της βαρύτητας που έχει ο συστημικός και θεσμικός αποκλεισμός, η φτωχοποίηση, η οικολογική κρίση, ο πόλεμος, η συστημική βία, η πατριαρχία   και ο ρατσισμός στις ζωές των ανθρώπων. Αυτό σημαίνει ότι σε μια  προσπάθεια να είμαστε συνεπείς με την συστημική προσέγγιση η ανάλυσή μας δεν μπορεί να σταματά στα ατομικά ή  στα μικρά συστήματα που ζουν οι άνθρωποι, όπως λ.χ. η οικογένεια, αλλά θα πρέπει να συμπεριλάβει και την ανάλυση των υπερσυστημάτων όπως το σχολείο, η κοινότητα και το κράτος.

Συστημικός ρατσισμός και διακρίσεις

Ο συστημικός ρατσισμός και οι διακρίσεις είναι μορφές συστημικής καταπίεσης που βρέθηκαν να είναι οι βασικές αιτίες της φτώχειας και της πείνας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο συστημικός ρατσισμός είναι μια μορφή βίας που τοποθετεί ή διατηρεί τους έγχρωμους ανθρώπους σε συνθήκες πείνας και φτώχειας μέσω της δομικής παρακράτησης πόρων και ευκαιριών, της υπέρ-επιτήρησης και της άδικης φυλάκισης που επιβάλλεται ρατσιστικά σε άτομα και κοινότητες. Οι φυλετικές διακρίσεις συνίστανται σε διαπροσωπικές και ατομικές παρεμβάσεις στη σωματική, συναισθηματική, οικονομική ή κοινωνική ευημερία ενός ατόμου λόγω προκαταλήψεων έναντι της φυλής κάποιου, συχνά μέσω της πρόσβασης σε δημόσιο χώρο, απασχόληση, στέγαση και υγειονομική περίθαλψη. Τόσο ο συστημικός ρατσισμός όσο και οι διακρίσεις δημιουργούν συνθήκες οικονομικής ανασφάλειας που στη συνέχεια επιδεινώνουν και ενισχύουν έναν κύκλο κακής υγείας και έκθεσης στη βία που πηγάζει από αυτό το συστημικό τραύμα. Πολλοί επαγγελματίες υγείας και υποστηρικτές της πολιτικής έχουν αιτηθεί προσεγγίσεις που επιδιώκουν την αντιμετώπιση, την αποκατάσταση και την πρόληψη του εξατομικευμένου τραύματος.
Πρόσφατα, το Κέντρο Καταπολέμησης της Φτώχειας – Ελεύθερες Κοινότητες ,προσπάθησε να ακολουθήσει το παράδειγμα εκείνων που απομακρύνθηκαν από την τραυματοκεντρική γλώσσα προς την  γλώσσα με επίκεντρο την θεραπεία. Αντί να παθολογικοποιούν το τραύμα, οι θεραπευτικοκεντρικές προσεγγίσεις ασχολούνται με αυτό πιο ολιστικά, εντοπίζοντας την ανθεκτικότητα αντί για το τραύμα και προσπαθώντας να κρατήσουν χώρο για δικαιοσύνη μέσω μετασχηματιστικών θεραπευτικών πρακτικών που ενισχύουν την ευημερία. Αν και δεν έχει ενσωματωθεί πλήρως στον προγραμματισμό και στο υλικό του Κέντρου, αναγνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε στα αρχικά στάδια της αλλαγής της δικής μας γλώσσας ώστε να είναι περισσότερο βασισμένη στην ανθεκτικότητα και με επίκεντρο τη θεραπεία.

Θεραπευτικοκεντρικές προσεγγίσεις

Οι θεραπευτικοκεντρικές προσεγγίσεις δύο γενεών παρεμβαίνουν στην οικονομική ανασφάλεια που επιβάλλεται από τη συστημική καταπίεση και αρχίζουν να θεραπεύουν τις μόνιμες επιπτώσεις του τραύματός της. Αυτή η σύντομη παρουσίαση θα αφορά στην αναγκαιότητα των θεραπευτικοκεντρικών προσεγγίσεων δύο γενεών στις λύσεις για την επισιτιστική ανασφάλεια και την κακή υγεία. Το σύντομο κείμενο παρέχει ιστορική πλαισίωση του γενεαλογικού τραύματος του συστημικού ρατσισμού των ΗΠΑ, στοιχεία γύρω από τον αντίκτυπο των εμπειριών διακρίσεων στην επισιτιστική ανασφάλεια και συστάσεις για πολιτικές που παρεμβαίνουν και διαταράσσουν τα οικονομικά, εκπαιδευτικά, πολιτικά, υγειονομικά συστήματα και τα συστήματα δημόσιων υπηρεσιών που διαιωνίζουν την κοινωνική και οικονομική βία και συμβάλλουν στην επούλωση των επιπτώσεών τους.
Ποιοι είναι οι δεσμοί μεταξύ  επισιτιστικής ανασφάλειας, διακρίσεων και τραυμάτων;
Η επισιτιστική ανασφάλεια είναι η έλλειψη πρόσβασης σε οικονομικά προσιτά και ποιοτικά τρόφιμα για μια δραστήρια και υγιή ζωή. Με βάση την έρευνα του Κέντρου, είναι σαφές ότι οι διαπροσωπικές και συστημικές διακρίσεις σε πολλούς τομείς της δημόσιας ζωής αποτελούν βασικές αιτίες της επισιτιστικής ανασφάλειας. Η εμπειρία φυλετικής και εθνοτικής διάκρισης είναι επίσης μια εμπειρία τραύματος που προκαλεί σοβαρά ψυχικά, συναισθηματικά και σωματικά προβλήματα υγείας.
Η συμπτωματολογία του τραύματος που σχετίζεται με τις φυλετικές διακρίσεις και τον ρατσισμό συνδέεται τόσο με τα προβλήματα υγείας που προκαλούνται και επιδεινώνονται από την απαίσια ποιότητα των φυσικών χώρων στους οποίους εκτίθενται οι άνθρωποι μέσω της παρακράτησης της χρηματοδότησης στις κοινότητες αυτές όσο και με τις διαπροσωπικές αλληλεπιδράσεις. Για παράδειγμα, οι εμπειρίες ρατσισμού συνδέονται με άγχος, κατάθλιψη και άλλα ψυχιατρικά συμπτώματα. Το τραύμα έχει διαγενεακές επιπτώσεις που αναπαράγουν τη φτώχεια, ιδίως το τραύμα που προκαλείται από τη συστηματική καταπίεση, καθώς οι διακρίσεις ενισχύουν τη διαιώνιση των συνθηκών φτώχειας. Το τραύμα γεννά τη φτώχεια επηρεάζοντας αρνητικά τη σωματική και ψυχική υγεία, η οποία με τη σειρά της αυξάνει τα εμπόδια για την απασχόληση.
Μορφές συστημικού τραύματος

1. Η αστυνομική βία, που μπορεί να περιλαμβάνει επίσης τον έλεγχο και την υπέρ παρακολούθηση του πληθυσμού όπως και την στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας
   2. Η κοινοτική βία στο πλαίσιο της οποίας εφαρμόζονται πολιτικές που αφορούν στην παραμέληση των δημόσιων παροχών και στο διατροφικό “απαρτχάιντ”
   3. Η πολιτική βία στο πλαίσιο της οποίας ασκούνται  άδικοι νόμοι και εφαρμόζονται μεροληπτικές αποφάσεις για τον προϋπολογισμό υπέρ των πλουσίων
   4.Γενικότερες διακρίσεις και ρατσισμός

   Πεδία ρατσισμού και διακρίσεων που επηρεάζουν αρνητικά την επισιτιστική ασφάλεια αποκλειστικά για τα έγχρωμα άτομαΣτέγαση

1. Πρακτική κόκκινης γραμμής
   2. Κρατική ενίσχυση
   Μηδαμινή συμμετοχή στα κοινά
   Κακή εξυπηρέτηση πελατών
   3. Υγεία
   Χαμηλή ποιότητα περίθαλψης ασθενών
   4.Έκθεση στο άγχος
   5. Εκπαίδευση
   Έλλειψη πόρων
   6.Χώροι εργασίας
   Πρακτικές πρόσληψης
   7.Αίθουσες δικαστηρίων
   Διαφορετικός τρόπος επιβολής ποινών
   8.Αστυνόμευση
   Φυλετική σκιαγράφηση

Θεραπευτικές προσεγγίσεις δυο γενεών με επίκεντρο το τραύμα
Το τραύμα επηρεάζει τις οικογένειες και συμβάλλει στη μεταβίβαση της φτώχειας από γενιά σε γενιά. Το αν είναι κανείς ενήμερος για το τραύμα περιλαμβάνει την πρόληψη, την αναγνώριση και την αντιμετώπιση πολλών τύπων τραύματος. Καθοριστικής σημασίας για την αναγνώριση αυτή είναι η κατανόηση ότι οι διάφορες μορφές συστηματικής καταπίεσης, συμπεριλαμβανομένων των διακρίσεων και των πρακτικών εκμετάλλευσης, είναι τραυματικές. Αυτός ο κύκλος του τραύματος και της καταπίεσης απαιτεί λύσεις με επίκεντρο τη θεραπεία που έχουν αντίκτυπο σε πολλές γενιές ταυτόχρονα.

Προσεγγίσεις ενήμερες για το τραύμα και την διαχείρισή του
Σύμφωνα με αναφορές από το Alaska Resilience Initiative, “όταν ένα άτομο, μια υπηρεσία ή ένα περιβάλλον είναι “ενημερωμένο για το τραύμα”, συνειδητοποιεί πόσο διαδεδομένο είναι το τραύμα, αναγνωρίζει τα σημάδια και τα συμπτώματα, ανταποκρίνεται συμπεριλαμβάνοντας την προοπτική του τραύματος στις πολιτικές και τις πρακτικές και αντιστέκεται στην ακούσια επανατραυματοποίηση των πελατών ή του προσωπικού”.
Η προσέγγιση αντιμετωπίζει τις τραυματικές εμπειρίες και διευκολύνει τη θεραπεία σε ένα ασφαλές και ειλικρινές περιβάλλον που προάγει την υποστήριξη από την κοινότητα και τα μέλη της. Για παράδειγμα, το Building Wealth and Health Network (το Δίκτυο) διαπίστωσε ότι ο συνδυασμός του πλάνου για την οικονομική ενδυνάμωσή τους με ομάδες υποστήριξης ομοτίμων που ασχολούνται με θέματα τραύματος, συμπεριλαμβανομένων εκείνων  των τραυμάτων που προέρχονται από τη συστημική καταπίεση, παράγει καλύτερα αποτελέσματα για την υγεία και την οικονομική ασφάλεια από ότι ο προγραμματισμός που δεν ενσωματώνει μια προσέγγιση που βασίζεται στην ενήμερη πληροφόρηση για το τραύμα. Το Δίκτυο χρησιμοποιεί το πρόγραμμα σπουδών S.E.L.F., το οποίο επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση της γενικής έκθεσης στη βία αντί σε μεμονωμένα γεγονότα. Το S.EL.F. που σημαίνει Ασφάλεια, Συναισθήματα, Απώλεια και Μέλλον, βοηθά όταν οι κοινότητες αντιμετωπίζουν ανησυχίες που σχετίζονται με αυτά τα θέματα.

Προσεγγίσεις δύο γενεών
Το τραύμα, ιδίως όταν αναπαράγεται συστηματικά από τον ρατσισμό και τις διακρίσεις, έχει διαγενεακές επιπτώσεις στην υγεία και την ευημερία των έγχρωμων ατόμων. Οι προσεγγίσεις δύο γενεών “εστιάζουν εξίσου και σκόπιμα στις υπηρεσίες και στις ευκαιρίες που έχουν τα παιδιά και οι ενήλικες στη ζωή τους”. Οι προσεγγίσεις αυτές είναι απαραίτητες επειδή αναγνωρίζουν ότι οι συνθήκες που επηρεάζουν τους φροντιστές και τα παιδιά, αλληλοσυνδέονται, ενισχύοντας και διευρύνοντας έτσι τον αντίκτυπο των υπηρεσιών, των πολιτικών και των πρωτοβουλιών για την υγεία και την ευημερία ολόκληρων οικογενειών.
Το Κέντρο διαπίστωσε στην έρευνά του ότι οι μητέρες που βίωσαν δυσμενείς εμπειρίες στην  παιδική τους ηλικία Adverse Childhood Experiences (ACE), ήταν πιο πιθανό να αναφέρουν ότι τα δικά τους παιδιά βρίσκονταν σε αναπτυξιακό κίνδυνο. Τα ACEs περιλάμβαναν την σωματική και συναισθηματική κακοποίηση και παραμέληση, την σεξουαλική κακοποίηση και αντιξοότητες, όπως το να γίνεις μάρτυρας ενδοοικογενειακής βίας ή να έχεις γονέα στη φυλακή. Το Δίκτυο επιδιώκει να σπάσει αυτό το είδος της διαγενεακής μεταφοράς του τραύματος μέσω μιας προσέγγισης δύο γενεών με τους φροντιστές μικρών παιδιών Μέσω της δημιουργίας χρήσιμων εργαλείων/ θετικών χαρακτηριστικών  και μέσω των ομάδων υποστήριξης ομοτίμων που είναι ενήμερες για το τραύμα το Δίκτυο παρεμβαίνει στον πληθυσμό των έγχρωμων ανθρώπων στις ΗΠΑ, οι οποίοι έχουν βιώσει οικονομικές δυσκολίες και εκμετάλλευση ανά πολλές γενεές.

Αποφυγή της επανα-τραυματοποίησης
Συστήματα με γνώμονα το τραύμα
Οι άνθρωποι που είναι επισιτιστικά ανασφαλείς και βιώνουν διακρίσεις στους χώρους όπου απευθύνονται για εξυπηρέτηση , μπορεί να τραυματιστούν εκ νέου από τα συστήματα που υποτίθεται ότι τους βοηθούν. Οι επαγγελματίες των υπηρεσιών κρατικής υποστήριξης θα πρέπει να εκπαιδεύονται σε προσεγγίσεις ενήμερες για το τραύμα των ατόμων από κοινωνικές δομές, όπως το Sanctuary Model, το οποίο περιλαμβάνει εργαλεία και πρακτικές που εξασφαλίζουν ευκαιρίες για μετασχηματιστική θεραπεία.
Επικύρωση της εμπειρίας
Οι εμπειρίες των ανθρώπων που περιλαμβάνουν καταπίεση και τραύμα δεν έχουν αναγνωριστεί σε πολλές γενιές. Αυτή η απαξίωση προέρχεται από ανθρώπους με εξουσία και προνόμια που εφαρμόζουν καταπιεστική συμπεριφορά και έχει επίσης οδηγήσει τους έγχρωμους ανθρώπους στην εσωτερίκευση του τραύματος. Αυτή η απαξίωση και η εσωτερίκευση προάγει τον μηδενισμό, επηρεάζει αρνητικά την ψυχική υγεία και σταματά τη διαδικασία της επούλωσης (τόσο συναισθηματικά όσο και κοινωνικά) που θα μπορούσε να ανακουφίσει τις συνθήκες που κατασκευάζουν οι φορείς της συστημικής καταπίεσης και του τραύματος για τους έγχρωμους ανθρώπους στις ΗΠΑ.
Συμπεράσματα
Οι προσεγγίσεις δύο γενεών με επίκεντρο τη θεραπεία είναι το κλειδί για την παρέμβαση στην οικονομική ανασφάλεια που επιβάλλεται από τη συστημική καταπίεση. Είναι επίσης ζωτικής σημασίας για την επούλωση των παλαιότερων και σύγχρονων συνεπειών του τραύματός. Αν και οι προσεγγίσεις δύο γενεών με εστίαση στο τραύμα είναι χρήσιμες για την ανακούφιση της φτώχειας, έχουν επίσης περιορισμούς, καθώς δεν φτάνουν στη ρίζα της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής βίας στις ΗΠΑ.
Για τα ζητήματα της πείνας και της φτώχειας, απαιτούνται προληπτικά μέτρα εκτός από τις θεραπείες. Πρέπει να αναλάβουμε το έργο του μετασχηματισμού των οικονομικών, εκπαιδευτικών, πολιτικών, υγειονομικών συστημάτων και των δημόσιων υπηρεσιών μας, ώστε να μην επιτρέψουμε τη συνέχιση των τραυμάτων που προκαλούν σήμερα, προκειμένου να προχωρήσουμε προς μια πραγματικά ευημερούσα κοινωνία. Αν τα συστήματά μας δεν μπορούν να υποστηρίξουν τον μετασχηματισμό, πρέπει να δημιουργήσουμε νέα συστήματα – συστήματα που είναι απελευθερωτικά και όχι επιτηρητικά, όπως το Παγκόσμιο Βασικό Εισόδημα, το οποίο παρέχει ένα βασικό εισοδημα να χρειάζεται κανείς μια δικαιολογία ή μια αιτιολογία για τις συνθήκες. Συστήματα που υποστηρίζουν τη συνεργατική εργασία, την κοινοτική δικαιοσύνη, την κοινωνική σύνδεση, τη θεραπεία, την ισότητα και τις δυνατότητες, όπως αυτά που φαντάζονται τα αφροφουτουριστικά κινήματα. Είναι απαράδεκτο να ικανοποιούμαστε με αποσπασματικές απαντήσεις στις συστημικές αδικίες που σκόπιμα και στρατηγικά κρατούν τους ανθρώπους περιθωριοποιημένους, και συνεπώς φτωχούς και πεινασμένους.
Συστάσεις πολιτικών πρακτικών
   Να αναγνωριστεί και να αντιμετωπιστεί η  συστηματική καταπίεση και οι διακρίσεις που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια έγχρωμοι άνθρωποι ως τραύμα, ώστε να ενημερώσετε τα άτομα για τα απαραίτητα βήματα προς την επούλωση του τραύματος καθώς και τις συνθήκες φτώχειας που επιδεινώνουν και αναπαράγουν αυτό το τραύμα.
Να διευκολυνθεί ν συναισθηματικός και κοινωνικός διάλογο για την επούλωση που περιλαμβάνει την ουσιαστική δέσμευση των εμπλεκόμενων ατόμων.
Να συμπεριληφθούν προσεγγίσεις δύο γενεών με επίκεντρο την επούλωση στη χάραξη πολιτικής με μη-καταπιεστικούς στόχους, όπως η οικοδόμηση ισότητας στις πρακτικές πρόσληψης, η μεταρρύθμιση της προσβασιμότητας στις μεταφορές, η αντιστροφή των κόκκινων γραμμών και η δημιουργία ισότιμης πρόσβασης σε θρεπτικά τρόφιμα- συμπεριλάβετε τα μέλη της κοινότητας σε όλα τα στάδια της ανάπτυξης πολιτικής.
Να απαιτείται από τα κράτη να χρησιμοποιούν προσεγγίσεις δύο γενεών ενήμερες για το τραύμα, για την αντιμετώπιση του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλα τα συστήματα.
Να διευκολυνθεί η επιτυχία των έγχρωμων επαγγελματιών ψυχικής υγείας καθώς και η προσβασιμότητα των εκπαιδευτικών πόρων για την αλλαγή του αρνητικού στίγματος γύρω από την ψυχική υγεία στις έγχρωμες κοινότητες.
Να επιτραπεί η αξιοποίηση της χρηματοδότησης της συμπεριφορικής υγείας του Medicaid για την παροχή υποστήριξης της συμπεριφορικής υγείας με βάση το τραύμα στο πλαίσιο της δημόσιας βοήθειας και των προγραμμάτων για τη βελτίωση της υγείας και της οικονομικής ασφάλειας.
  Να εξασφαλισθεί η  χρηματοδότηση για την ενίσχυση της ψυχικής υγείας στα σχολεία, ξεκινώντας από τα επίπεδα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Να δημιουργηθούν κίνητρα για τα κράτη ώστε να συνδέουν τα άτομα με υπηρεσίες συμπεριφορικής υγείας παράλληλα με προγράμματα δημόσιας βοήθειας και απασχόλησης.  Να αναζητηθούν ευκαιρίες για την στήριξη κοινοτικών συνασπισμών, πρωτοβουλιών φυλετικής ισότητας και οργανώσεων άμεσης δράσης που διοικούνται από έγχρωμους ανθρώπους, οι οποίες συχνά υπο – χρηματοδοτούνται και παραβλέπονται οι προσπάθειές τους.
  Να αναγνωρισθούν  και να στηριχθούν οι πολιτικοί σχηματισμοί της τροφικής κυριαρχίας και της οικονομικής δικαιοσύνης στην κοινότητα που ηγούνται από έγχρωμους ανθρώπους.
  Να εξασφαλισθεί η  χρηματοδότηση  για να δοθούν κίνητρα για συντονισμένες προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση της φτώχειας σε ολόκληρη την πόλη, ώστε να αποκεντρωθούν οι ad-hoc προσπάθειες που τελικά λειτουργούν συντηρώντας  τις συνθηκών φτώχειας, ώστε οι οργανώσεις αντιμετώπισης της φτώχειας να παραμένουν βιώσιμες αλλά αναποτελεσματικές στα απομονωμένα τους μέρη.
  Να διεκδικηθεί ουσιαστική λογοδοσία απέναντι στο κοινό και να υποστηριχθεί η συλλογική ευθύνη για τη υιοθέτηση πολύπλευρων προσεγγίσεων για την επούλωση του συλλογικού τραύματος.
  Να δημιουργηθούν κίνητρα σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης για να συζητηθούν και να δεσμευτούν σε μια διαδικασία αποζημιώσεων που θα διευκολύνει την οικονομική, κοινωνική και συναισθηματική θεραπεία που απαιτείται για την εκμετάλλευση, τις διακρίσεις και την αποικιοκρατία που έχουν βιώσει πολλές γενιές έγχρωμων ανθρώπων στις ΗΠΑ. Οι δυνατότητες για τη διαδικασία αυτή περιλαμβάνουν τη συγκρότηση μιας εθνικής Επιτροπής Αλήθειας και Συμφιλίωσης, την αναδιάρθρωση των κρατικών προϋπολογισμών με πλαίσια ισότητας που κατανέμουν περισσότερους πόρους στις οικονομικά περιθωριοποιημένες κοινότητες, την ουσιαστική εμπλοκή των ενδιαφερόμενων μερών στο μείωση του φυλετικού χάσματος πλούτου και την αναπαράσταση μαρτυριών από μαύρους ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες για το πώς θεωρούν ότι πρέπει να γίνουν οι επανορθώσεις.
ΠΗΓΗ: https://drexel.edu/hunger-free-center/research/briefs-and-reports/systemic-oppression-and-trauma/?fbclid=IwAR2H4TvBORWCc8qS3oqvfQHZHKfE2SBnBC-wdEps15ZvNnEvcy1b1ARYuS8
Επιμέλεια και μετάφραση:
Νόχου Μυρτώ Ψυχολόγος και Παπαδοπούλου Νατάσσα – Ψυχολόγος