Τα δυο ημισφαίρια του εγκεφάλου
Δημοσίευση από Γιώργο Λεχουρίτη
16/12/2022
Τα δυο εγκεφαλικά ημισφαίρια συνδέονται με το μεσολόβιο, μια πυκνή δέσμη νευραξόνων που επιτρέπει την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των δυο ημισφαιρίων. Τα δυο ημισφαίρια δεν έχουν συμμετρική λειτουργία, δηλαδή το καθένα φιλοξενεί τα κέντρα για διαφορετικές δεξιότητες και αντιληπτικές ικανότητες.
Πιο συγκεκριμένα: το Αριστερό Ημισφαίριο είναι υπεύθυνο για τη Λογική, Ορθολογική, Χρονική, Διανοητική, Αναλυτική, Ψηφιακή, Γραμμική και Λεκτική Αντίληψη του εαυτού μας και του κόσμου. Σε αντίθεση το Δεξί Ημισφαίριο είναι υπεύθυνο για τη Μη Λεκτική, Μη Ορθολογική, Άχρονη, Συνθετική, Αναλογική, Χωροταξική και Ολιστική Αντίληψη του εαυτού και του κόσμου.
Οι διαφορές αυτές συνθέτουν τις ατομικές διαφορές δηλαδή το πόσο ορθολογιστές ή συναισθηματικοί είμαστε, το πόσο οργανωμένοι ή ανοργάνωτοι είμαστε και το πόσο επιδέξιοι είμαστε στα γράμματα και τους αριθμούς ή στα αισθήματα και τις σχέσεις.
Είναι σημαντικό να αναπτύσσουμε και να αξιοποιήσουμε τόσο το Αριστερό, όσο και το Δεξί Ημισφαίριο μας. Αυτό μας επιτρέπει να έχουμε μία εναρμονισμένη ζωή και προσωπικότητα που εμπεριέχει τόσο τη λογική και την αντικειμενική τάξη, όσο και το συναίσθημα και το υποκειμενικό χάος.
Ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί αποκλειστικά το μυαλό του και παραμελεί το συναίσθημα και την επαφή με το σώμα του, έχει μία μονομερή ζωή, χάνοντας μία πλούσια βιωματική εμπειρία που θα τον έφερνε σε επαφή με τον αυθορμητισμό, τις ανάγκες και τα «θέλω» του,, τη καλλιτεχνία και την δημιουργικότητα του.
Αντίθετα, ένας άνθρωπος που ζει και λειτουργεί κατά κύριο λόγο «αυθόρμητα και ‘καλλιτεχνικά» – έξω από νοητικά πλαίσια και λογικούς κανόνες, συχνά αδυνατεί να οργανώσει τις εμπειρίες του σε μία τάξη (όπως προϋποθέτει και ο οργανωμένος λόγος) και χάνει έτσι μία αντίστοιχα πολύτιμη εμπειρία ακεραιότητας του εαυτού του και του κόσμου.
Αν θέλουμε λοιπόν να εμπλουτίσουμε περισσότερο τη ζωή μας και το τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και αλληλεπιδρούμε με το κόσμο, έχουμε πάντα τη δυνατότητα να εξασκηθούμε σε κάτι που μας είναι λιγότερο οικείο, ή κοινώς, δεν είναι το δυνατό μας σημείο.
Το να δοκιμάζουμε κάτι που μας φαίνεται δύσκολο είναι πάντα μία ευκαιρία για εποικοδομητική αλλαγή και ανάπτυξη των δυνατοτήτων μας, οι οποίες πραγματικά είναι ανεξάντλητες.
Είναι λοιπόν αναγκαιότητα της εποχής μας να αντικαταστήσουμε το κλασσικό Καρτεσιανό επιστημονικό παράδειγμα που βασίζεται στο ατομοκεντρικό μότο-σύνθημα «Σκέφτομαι άρα υπάρχω» και ενδυναμώνει τον εγωκεντρικό ναρκισσισμό και την διάσπαση σκέψης και συναισθήματος, με το νέο επιστημολογικό υπόδειγμα, «Σχετίζομαι άρα υπάρχω», που ενδυναμώνει τον ολοκληρωμένο και διαφοροποιημένο άνθρωπο ενοποιώντας και ανασυνθέτοντας εσωτερικά το σκέπτεσθαι με το συναισθάνεσθαι…!..
διαβάστε περισσότερα στο https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CE%B1?fbclid=IwAR0b9cR3hQinCG4n7oMkTU3Al_dzGxPbfAEMsX-vXnzSZQjTHes3FOL_gKE