H προϋπόθεση μιας καλής συντροφικής σχέσης, είναι η ικανότητα του ζευγαριού, να επικοινωνεί γνήσια και ουσιαστικά. Για να γίνει αυτό, πρέπει και οι δύο να αποδεχτούν τη βασική συστημική αρχή, ότι «Συναντιόμαστε με βάση τις ομοιότητες μας και αναπτυσσόμαστε με βάση τις διαφορές μας». Οι ομοιότητες, παρέχουν στο νέο ζευγάρι την ασφάλεια μια οικείας κατάστασης και οι διαφορές, (αν το ζευγάρι ξέρει να τις αξιοποιήσει) δημιουργούν νέες δυνατότητες και ευκαιρίες, για να εμπλουτιστούν οι ίδιοι σαν ξεχωριστά άτομα, αλλά και η μεταξύ τους σχέση. Με το να περιορίζεται το ζευγάρι μόνο στις ομοιότητες του, καταλήγει στην ρουτίνα και την ανία μας λέει η Β. Σατίρ. (Virginia Satir).
Το κείμενο αποτελεί αντιγραφή από μια ανάρτηση στο facebook του Γιώργου Λεχουρίτη
OI ΠENTE ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΛΑΧΤΑΡΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΑΤΙΡ
«Όταν χρειάζομαι τον άλλον για να ζήσω, η σχέση μετατρέπεται σε εξάρτηση. Και υπό εξάρτηση, επιλογές δεν μπορούν να γίνουν. Και χωρίς επιλογή δεν υπάρχει ελευθερία. Και χωρίς ελευθερία δεν υπάρχει αληθινός έρωτας. Και χωρίς αληθινό έρωτα μπορεί να υπάρχουν γάμοι, αλλά δεν υπάρχει σχέση». Χόρχε Μπουκάι
Η Συντροφική Σχέση: Σε θέλω επειδή σε αγαπώ και όχι επειδή σε έχω ανάγκη. Το θεμέλιο της ώριμης αγάπης. «Να επιδιώκετε το μαζί, εμπερικλείοντας και εμπλουτίζοντας τη σχέση από τη διαφορετικότητα του άλλου». Ενότητα μέσα από την διαφορά!
H προϋπόθεση μιας καλής συντροφικής σχέσης, είναι η ικανότητα του ζευγαριού, να επικοινωνεί γνήσια και ουσιαστικά. Για να γίνει αυτό, πρέπει και οι δύο να αποδεχτούν τη βασική συστημική αρχή, ότι «Συναντιόμαστε με βάση τις ομοιότητες μας και αναπτυσσόμαστε με βάση τις διαφορές μας». Οι ομοιότητες, παρέχουν στο νέο ζευγάρι την ασφάλεια μια οικείας κατάστασης και οι διαφορές, (αν το ζευγάρι ξέρει να τις αξιοποιήσει) δημιουργούν νέες δυνατότητες και ευκαιρίες, για να εμπλουτιστούν οι ίδιοι σαν ξεχωριστά άτομα, αλλά και η μεταξύ τους σχέση. Με το να περιορίζεται το ζευγάρι μόνο στις ομοιότητες του, καταλήγει στην ρουτίνα και την ανία μας λέει η Β. Σατίρ. (Virginia Satir).
Έτσι η αγάπη ενέχει πάντα την ελευθερία και τον σεβασμό.. Αλλιώς δεν είναι αγάπη… Η αυθεντική Αγάπη δεν διαθέτει κτητικότητα, δεν βάζει στεγανά και όρους, δεν απαιτεί ανταπόδοση και το κυριότερο προσφέρει Ελευθερία! Η συντροφική σχέση προϋποθέτει εμπιστοσύνη και ελευθερία στις σχέσεις.
Έτσι είναι σημαντικό για τα ζευγάρια να επιτρέπουν το μοίρασμα των πέντε βασικών ελευθεριών της Β.Σατίρ για την άνθιση της σχέσης του ζευγαριού.
Η Σατίρ υποστηρίζει τη θέση των Πέντε Βασικών Ελευθεριών, οι οποίες βοηθούν τον άνθρωπο και να συνδεθεί με τον εαυτό του στο «εδώ και τώρα» και να δει καθαρά τις δημιουργικές επιλογές που έχει στη διάθεσή του για να σχετίζεται ανά πάσα στιγμή:
1.Η ελευθερία να βλέπουμε και να ακούμε αυτό που υπάρχει κι όχι αυτό που θα «έπρεπε» να υπάρχει, αυτό που υπήρχε ή που θα υπάρξει.
2.Η ελευθερία να λέει κανείς αυτό που αισθάνεται και σκέφτεται, κι όχι αυτό που θα «έπρεπε» να αισθάνεται και να σκέφτεται.
3.Η ελευθερία να αισθάνεται κανείς αυτό που αισθάνεται κι όχι αυτό που θα «έπρεπε» να αισθάνεται.
4.Η ελευθερία να ζητάει κανείς αυτό που θέλει κι όχι να περιμένει πάντα την άδεια να το ζητήσει.
5.Η ελευθερία να διακινδυνεύει κανείς για λογαριασμό του αντί να προτιμά την ασφάλεια της αδράνειας και να μην «ταράζει τα νερά».
Ασκώντας ενεργά αυτές τις πέντε ελευθερίες, ο άνθρωπος μαθαίνει να αντιλαμβάνεται, να κατανοεί και να εξωτερικεύει τα συναισθήματά του, αντί να τα καταπιέζει, να τα απορρίπτει ή να τα αποκρύβει από τον ίδιο και τον περίγυρό του.
Παράλληλα, απελευθερώνεται από τις περιοριστικές πεποιθήσεις και απόψεις της κοινωνίας που για τον ίδιο είναι δυσλειτουργικές και συγκρατούν τον πραγματικό του εαυτό και τις ανάγκες- επιθυμίες του, αναγκάζοντάς τον να συμπεριφερθεί με τρόπο μη αυθεντικό.
Η Β. Σατίρ αναφέρει ότι στο βάθος της ταυτότητας μας υπάρχει η αίσθηση του εαυτού -Εγώ Είμαι – και ακολουθείται από τις Λαχτάρες. Οι Λαχτάρες είναι πανανθρώπινες επομένως κάθε ανθρώπινο ον τις βιώνει και είναι αναπόσπαστο μέρος της ύπαρξης, της συμπεριφοράς και του ψυχικού κόσμου εν γένει.
Η κάθε Λαχτάρα έχει συγκεκριμένη λειτουργία και σκοπό σε κάθε άνθρωπο και είναι αδύνατον να εξαλειφθούν από τη ζωή μας. Μπορούμε να τις αποδεχτούμε, να μάθουμε να τις διαχειριζόμαστε διαφορετικά, να κατασκευάζουμε νέους τρόπους έκφρασής τους, αλλά δεν μπορούμε να τις διαγράψουμε από τη ζωή μας.
Η πρώτη λαχτάρα είναι για Μητέρα, η δεύτερη για Πατέρα, η τρίτη είναι η λαχτάρα για αγάπη του εαυτού(αυτό-αξία) και η τέταρτη για συντροφικότητα(η συνάντηση με μια αδελφή ψυχή). Με άλλα λόγια μια μάνα να μας φροντίσει και να μας αγαπήσει άνευ όρων, έναν πατέρα να μας προστατέψει και να στέκεται δίπλα μας σε κάθε δυσκολία, αποδοχή και αγάπη του εαυτού μας όπως είναι, αυτοεκτίμηση και αυτοσυμπόνια και έπειτα έναν σύντροφο να γιορτάσουμε την ύπαρξή μας μαζί του, να διαφοροποιηθούμε και να ανελιχθούμε από κοινού αλλά και ξεχωριστά.
Οι λαχτάρες, σύμφωνα με την Σατίρ, βρίσκονται στο βαθύτερο μέρος του ψυχισμού. Είναι αυτές που ουσιαστικά κρύβονται πίσω από τα συναισθήματά μας τους στόχους, τις συμπεριφορές μας τα συμπτώματα και τις οδύνες μας. Κατοικούν στο πιο απόκρυφο μας κομμάτι και ενώ τόσο μας καθορίζουν, μπορεί και να περάσουμε όλη μας τη ζωή αγνοώντας τες. Εφόσον τις κάνουμε ορατές, εφόσον τις αποδεχτούμε, το μονοπάτι της ζωής μας φωτίζεται από θάρρος και αυτοεκτίμηση. Αντίθετα, αν τις αρνηθούμε, τις αγνοήσουμε, ή τις απωθήσουμε αδειάζουμε το βίο μας από την ίδια μας την ουσία.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ
Satir, V. (1989). Πλάθοντας ανθρώπους. Κέδρος, Αθήνα.
Satir, V. (1995). Ανθρώπινη Επικοινωνία. Δίοδος, Αθήνα.