Η ευτυχία σημαίνει πολλά πράγματα για τους ανθρώπους και σίγουρα ορίζεται μέσα από διαφορετικές νοηματοδοτήσεις ανάλογα με τον πολιτισμό και το κοινωνικό/ιστορικό πλαίσιο αλλά υπάρχει ωστόσο μια κυρίαρχη κουλτούρα στις μέρες μας που συνδέει την ευτυχία με τον πλούτο και την κοινωνική καταξίωση.
Σε ένα εξαιρετικό animation, με τον τίτλο happiness ο βραβευμένος animator Steve Cutts μας προσκαλεί να σκεφτούμε για την ματαιότητα που υπάρχει στη διαρκή αναζήτηση της ευτυχίας, για τον εγκλωβισμό μας σε μια κουλτούρα που μας απομακρύνει από την ιδέα ότι η ευτυχία συνδέεται όχι μόνο με την εξασφάλιση ενός βιοτικού επιπέδου που μας επιτρέπει να νοιώθουμε ασφάλεια, αλλά επίσης με την δημιουργικότητα, την επικοινωνία, τις σχέσεις με τους άλλους, την αναζήτηση της ελευθερίας και την αυτογνωσία. Η κυρίαρχη κουλτούρα για την ευτυχία, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από μια καταναλωτική/καπιταλιστική αντίληψη, προωθεί επίσης την ιδέα ότι η ευτυχία είναι ένα ατομικό επίτευγμα και ότι ο εξοβελισμός του πόνου ή της θλίψης αποτελεί μια φυσική επιδίωξη.
Το βίντεο ανοίγει με τρωκτικά να τρέχουν προς ένα τρένο που μοιάζει ακριβώς με τον τρόπο που οι άνθρωποι μέσα σε μια καθημερινή ρουτίνα, συνωστίζονται στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αγωνιώντας να φτάσουν εγκαίρως στο χώρο εργασίας τους .
Στην «κοινωνία των αρουραίων», όπως ακριβώς και στην κοινωνία των ανθρώπων, υπάρχουν αμέτρητες πινακίδες με φώτα και μότο που διαφημίζουν την ευτυχία. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στο όνομα της ευτυχίας έχει στηθεί σήμερα μια ολόκληρη βιομηχανία, από τα ψυχοφάρμακα, μέχρι τον κινηματογράφο και αναλώσιμα καταναλωτικά φανταχτερά εμπορεύματα.
Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι το θέαμα έρχεται να υποκαταστήσει την αληθινή ζωή που σε τελική ανάλυση είναι σύμφυτη με τις ανατροπές και τις μεταβάσεις όσον αφορά στα συναισθήματά μας.
Στην ταινία βλέπουμε ακόμα ένα αρουραίο, ο οποίος όπως και ο σύγχρονος άνθρωπος έχει παγιδευτεί σε μια αέναη αναζήτηση της ευτυχίας.
Αυτός αγοράζει πράγματα που δεν χρειάζεται πραγματικά, περιμένει το black friday για παρευρίσκεται στη μαύρη Παρασκευή, αγοράζει στην πραγματικότητα για να νοιώσει αξία.
Παραφράζοντας το “σκέφτομαι άρα υπάρχω”, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι στο σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο αυτό έχει γίνει ¨καταναλώνω άρα υπάρχω” και αυτό σημαίνει καταναλώνω υλικά αγαθά, ανθρώπινες σχέσεις, αξίες, συναισθήματα, το φυσικό περιβάλλον, τη σχέση με τα ζώα, καταναλώνω σε τελική ανάλυση το ίδιο το νόημα της ζωής.
Ωστόσο η επιδίωξη της απόλυτης ευτυχίας αποτελεί μια χίμαιρα και για αυτό ακριβώς το λόγο είμαστε καταδικασμένοι να παραμένουμε, με ένα παράδοξο τρόπο δυστυχισμένοι, όσο επιμένουμε σε αυτό το κυνήγι.