Υπάρχει ένα γεμάτο φλιτζάνι σε ένα τραπέζι. Είναι τόσο γεμάτο που ακόμα μία ή δύο σταγόνες να προστεθούν και το φλιτζάνι ξεχειλίζει. Τι είναι αυτό που φταίει; Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι φταίνε οι δυο σταγόνες αλλά αν αυτές έπεφταν σε ένα άδειο φλιτζάνι τίποτα δεν θα συνέβαινε. Δεν ευθύνεται όμως ούτε το νερό που υπήρχε ήδη γιατί αν δεν είχαν προστεθεί ποτέ οι σταγόνες τίποτα δεν θα συνέβαινε.
Ήταν ένας συνδυασμός όλων των σταγόνων νερού που υπήρχαν στο κύπελλο και των τελευταίων μίας ή δύο σταγόνων που προκάλεσαν τη διαρροή του νερού. Στη ζωή ενός ατόμου, το νερό στο κύπελλο συμβολίζει όλο τον πόνο, την ντροπή, την ταπείνωση και την απώλεια που δεν αντιμετωπίστηκαν έγκαιρα, την περίοδο που συνέβησαν. Οι τελευταίες δύο σταγόνες συμβολίζουν τα “γεγονότα ενεργοποίησης”, “την τελευταία σταγόνα”, το γεγονός ή την κατάσταση που προηγήθηκε όταν νοιώθουμε πως το «ποτήρι ξεχείλισε». Συχνά θεωρούμε ότι φταίει αυτό που πυροδοτεί τη σκανδάλη αλλά αυτό δεν έχει στην πραγματικότητα νόημα. Όπως αυτά που ήδη υπήρχαν ως γεγονότα δεν οδήγησαν σε αυτή την αίσθηση έτσι συμβαίνει και με τις τελευταίες σταγόνες. Επιλέγουμε να ρίξουμε το φταίξιμο στις «τελευταίες σταγόνες», αλλά αυτό οδηγεί μονάχα σε μια προσωρινή ανακούφιση. Είναι ο συνδυασμός όλων όσων έχουν ζήσει στη ζωή μας, των επιλογών, των ματαιώσεων, των προβλημάτων αρνηθήκαμε να δούμε κατάματα ή να αντιμετωπίσουμε έγκαιρα που μας οδηγούν να χάσουμε την ελπίδα μας και την πίστη μας στο ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν.