«Διορίστηκα αρχικά σε ένα μικρό χωριό στην επαρχία. Το σχολείο ήταν παλιό, δεν είχε θέρμανση. Έκανα το μάθημά μου με γάντια. Ήταν δύσκολα…
Θυμήθηκα τα θετικά και τα αρνητικά μου, συνειδητοποίησα σε ποιούς σταθμούς δυνάμωσα…
Στο μέλλον θα ήθελα να εργαζόμουν σε ένα σχολείο με ασφάλεια, με κατάλληλα εκπαιδευτικά υλικά, να μοιράζομαι ένα όραμα με τους συναδέλφους μου να δημιουργούμε μαζί, να έχουμε λέσχες για τα παιδιά…»
Οι φράσεις που προηγήθηκαν αποτελούν μια σταχυολόγηση σκέψεων από την αξιολόγηση που έχουν εκπαιδευτικοί Πρωτοβάθμια Εκπαίδευσης , οι οποίοι συμμετείχαν σε ένα εκπαιδευτικό εργαστήριο, που προκαλεί τους συμμετέχοντες στην επανασύνδεση με την εκπαιδευτική και επαγγελματική τους διαδρομή, στις μεταβάσεις τους από τόπο σε τόπο, από χρόνο σε χρόνο, από το μακρινό παρελθόν, μέχρι το παρόν και τον παρόντα μέλλοντα.
Ονομάσαμε αυτό το εργαστήριο Επαγγελματικό και Εκπαιδευτικό Καταξιωτικό Γενεόγραμμα καθώς παρότι αξιοποιούνται στοιχεία από παραδοσιακές συστημικές χαρτογραφήσεις η φιλοσοφία του εμπνέεται κατά κύριο λόγο από την Καταξιωτική Συστημική Προσέγγιση.
Για πολλά χρόνια εργαζόμουν ως οικογενειακός θεραπευτής με οικογένειες που είχαν μέλη που έκαναν χρήση ουσιών.
Στην δουλειά με αυτές τις οικογένειες ήταν σημαντικό να βρούμε από κοινού, όλα εκείνα τα σημαία στην οικογενειακή ιστορία που συνδέονταν με τα αποθέματα και τις στιγμές διαφοροποίησης από τον εγκλωβισμό στο πρόβλημα, προκειμένου το οικογενειακό σύστημα , να αποτελέσει ένα σύστημα επίλυσης και όχι ένα σύστημα οργάνωσης του προβλήματος.
Σταδιακά με την εξέλιξη του χρόνου, αυτή η διερεύνηση οργανώθηκε σε ένα θεωρητικό και πρακτικό πλαίσιο και δημιουργήθηκε ένα θεραπευτικό εργαλείο, το οποίο ονομάστηκε : «Καταξιωτικό Γενεόγραμμα Τοπίου: Μια Γενεαλογία των Αποθεμάτων», το οποίο περιγράφεται αναλυτικά στην Γραμματική των Αποθεμάτων.
Στις εφαρμογές αυτού του εργαλείου, είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε, ότι η δημιουργία ενός διαλογικού τοπίου, στο οποίο ξεδιπλώνονται αφηγήσεις για τα αποθέματα που κληροδοτούνται ή συμβολικά «δωροδοτούνται», διαγενεακά διαμέσου του οικογενειακού συστήματος ή οι αφηγήσεις για τις εμπειρίες διαφοροποίησης ή «ασυνέχειας», συνετέλεσαν στην αύξηση της αυτοπεποίθησης, της αίσθησης αξιοπρέπειας των αφηγητών, της συνειδητοποίησης ότι έχουν την δυνατότητα να σταθούν σε μια θέση επιλογής, σχετικά με την αξιοποίηση των δυνητικά εναλλακτικών λύσεων .
Στην πορεία μέσα από την επαφή με μια σειρά άρθρων που αναφέρονται σε εναλλακτικά γενεογράμματα, όπως το γενεόγραμμα που εστιάζει σε θέματα κουλτούρας ή το αφηγηματικό γενεόγραμμα, αντιληφθήκαμε ότι τα Γενεογράμματα που εστιάζουν στις αφηγήσεις και στις εξαιρέσεις προσφέρουν μια τεράστια δυνατότητα για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις να αναδυθούν ιστορίες που θα διευκολύνουν νοηματοδοτήσεις οι οποίες θα διευκολύνουν την αποφυγή από τον εγκλωβισμό στα προβλήματα και στις συνέπειες τους. (Pearce 2004).
διαβάστε τη συνέχεια εδώ: επαγγελματικό και εκπαιδευτικό γενεόγραμμα τοπίου
Αναλυτική θεωρητική τεκμηρίωση για τα εναλλακτικά γενεογράμματα τοπίου μπορείτε να διαβάσετε στην Γραμματική των αποθεμάτων, η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ