Νικόλας Χρηστάκης : Συνδεδεμένοι (αποσπάσματα)
«Η μελέτη των κοινωνικών δικτύων είναι στην πραγματικότητα μέρος ενός πολύ ευρύτερου προγράμματος συναρμολόγησης στη σύγχρονη επιστήμη. Κατά τους τελευταίους τέσσερις αιώνες, οι επιστήμονες, εμπνευσμένοι από τη φλόγα του αναγωγισμού και με μεγάλη επιτυχία, άρχισαν να εξετάζουν όλο και μικρότερα τμήματα της Φύσης για να κατανοήσουν το όλον. Έχουμε αποσυναρμολογήσει τη ζωή σε όργανα, σε κύτταρα, σε μόρια και, τέλος, σε γονίδια. Έχουμε αποσυναρμολογήσει την ύλη σε άτομα, σε πυρήνες, σε υποατομικά σωματίδια. Έχουμε εφεύρει από μικροσκόπια έως υπερεπιταχυντές σωματιδίων. Τώρα, όμως, οι επιστήμονες σε πολλούς τομείς προσπαθούν να επανασυναρμολογήσουν τα διαφορετικά τμήματα —πηγαίνοντας από τα μακρομόρια στα κύτταρα, από τους νευρώνες στον εγκέφαλο, από τα είδη στα οικοσυστήματα, από τα θρεπτικά συστατικά στα τρόφιμα, από τους ανθρώπους στα δίκτυα.
Εξάλλου, όλο και πιο συχνά οι επιστήμονες αντιλαμβάνονται συμβάντα όπως οι σεισμοί, οι δασικές πυρκαγιές, οι εξαφανίσεις ειδών, οι κλιματικές μεταβολές, οι επαναστάσεις και τα χρηματιστηριακά κραχ ως εκρήξεις δραστηριότητας σε ένα μεγαλύτερο σύστημα —οι οποίες μπορούν να κατανοηθούν μόνο εφόσον μελετηθούν στο πλαίσιο πολλών παραδειγμάτων του ίδιου φαινομένου. Στρέφουν την προσοχή τους στο πώς και στο γιατί τα διαφορετικά μέρη συνταιριάζουν και υπακούουν στους κανόνες που διέπουν τη διασύνδεση και τη συνοχή» [σελ. 397 παρ.2]
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε επίγνωση της άμεσης επίδρασής μας στους φίλους και στην οικογένειά μας- οι πράξεις μας μπορούν να τους κάνουν ευτυχισμένους ή δυστυχισμένους, υγιείς ή άρρωστους, ακόμη και πλούσιους ή φτωχούς. Σπάνια όμως αναλογιζόμαστε ότι ο αντίκτυπος όσων σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε, κάνουμε ή λέμε μπορεί να επεκτείνεται πολύ πέρα από τους ανθρώπους που γνωρίζουμε.
Αντιστρόφως, οι φίλοι και οι συγγενείς μας λειτουργούν ως αγωγοί που μεταφέρουν προς εμάς επιρροές εκατοντάδων ή και χιλιάδων ανθρώπων. Σε ένα είδος κοινωνικής αλυσιδωτής αντίδρασης, μπορούμε να επηρεαστούμε από γεγονότα στα οποία δεν συμμετείχαμε και από ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε. Είναι σαν να μπορούμε να νιώσουμε τον παλμό του κοινωνικού κόσμου που μας περιβάλλει και να ανταποκριθούμε στον ρυθμό του. Ως μέλη ενός κοινωνικού δικτύου, υπερβαίνουμε τον εαυτό μας —για καλό ή για κακό— και γινόμαστε μέρος κάτι πολύ μεγαλύτερου. Είμαστε συνδεδεμένοι.
Η συνδεσιμότητά μας επιδρά δραστικά στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την ανθρώπινη κατάσταση. Τα κοινωνικά δίκτυα έχουν αξία ακριβώς επειδή μπορούν να μας βοηθήσουν να επιτύχουμε πράγματα που δεν θα μπορούσαμε να καταφέρουμε μόνοι μας. Στα επόμενα κεφάλαια θα δείξουμε πώς τα δίκτυα επηρεάζουν την εξάπλωση της χαράς, την αναζήτηση ερωτικών συντρόφων, την προάσπιση της υγείας, τη λειτουργία της αγοράς και τον αγώνα για δημοκρατία.
Ωστόσο, οι επιδράσεις των κοινωνικών δικτύων δεν είναι πάντα θετικές. Αυτά μπορούν επίσης να εξαπλώσουν την κατάθλιψη, την παχυσαρκία, τα αφροδίσια νοσήματα, τον οικονομικό πανικό, τη βία, ακόμη και την αυτοκτονία. Τα κοινωνικά δίκτυα, όπως φαίνεται, τείνουν να μεγεθύνουν οτιδήποτε τα τροφοδοτούμε.
Εν μέρει γι’ αυτό τον λόγο, τα κοινωνικά δίκτυα είναι δημιουργικά. Και αυτό που δημιουργούν δεν ανήκει σε κανένα μεμονωμένο άτομο —αποτελεί κοινή ιδιότητα όλων όσοι συμμετέχουν στο δίκτυο. Από αυτή την άποψη, ένα κοινωνικό δίκτυο μοιάζει με ένα δημόσιο δάσος: όλοι ωφελούμαστε από αυτό, αλλά θα πρέπει επίσης όλοι να το προστατεύουμε, ώστε να παραμένει υγιές και παραγωγικό. Αυτό σημαίνει ότι τα κοινωνικά δίκτυα χρειάζονται φροντίδα, από άτομα, από ομάδες και από θεσμούς. Ενώ τα κοινωνικά δίκτυα είναι πανταχού παρόντα και κατεξοχήν ανθρώπινα, δεν θα πρέπει να τα θεωρούμε δεδομένα.
Αν είστε περισσότερο χαρούμενος, εύπορος ή υγιής από τους άλλους, αυτό πιθανόν να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το σημείο του δικτύου όπου βρίσκεστε, ακόμη και αν εσείς ο ίδιος δεν μπορείτε να διακρίνετε τη θέση σας σε αυτό. Μπορεί επίσης να εξαρτάται κατά πολύ από τη γενικότερη δομή του δικτύου, ακόμη και αν εσείς ο ίδιος δεν μπορείτε να ελέγξετε τη δομή αυτή. Και σε ορισμένες περιπτώσεις, η εξέλιξη ανατροφοδοτεί το ίδιο το δίκτυο.
Ένα άτομο με πολλούς φίλους μπορεί να γίνει πλούσιο, οπότε να αποκτήσει ακόμη περισσότερους φίλους. Αυτή η δυναμική της αυτοενίσχυσης σημαίνει ότι τα κοινωνικά δίκτυα μπορούν να επιτείνουν σημαντικά δύο διαφορετικές μορφές ανισότητας στην κοινωνία μας: την ανισότητα κατάστασης (κάποιοι βρίσκονται σε καλύτερη κοινωνικοοικονομική κατάσταση) και την ανισότητα θέσης (κάποιοι βρίσκονται σε καλύτερη δικτυακή θέση).
«Τα κοινωνικά δίκτυα μπορούν να παρουσιάσουν ένα είδος νοημοσύνης που μεγεθύνει ή συμπληρώνει την ατομική νοημοσύνη, όπως μια αποικία μυρμηγκιών είναι “ευφυής”, ακόμη και αν τα μυρμήγκια δεν είναι, ή όπως τα σμήνη των πουλιών καθορίζουν προς τα πού θα πετάξουν συνδυάζοντας τις επιθυμίες κάθε πουλιού» [σελ. 380 παρ. τελ. αρχή]
Οι νομοθέτες δεν έχουν ακόμη εκτιμήσει τις συνέπειες της ανισότητας θέσης. Ωστόσο, η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο διασυνδεόμαστε αποτελεί ουσιαστικό βήμα για τη δημιουργία μιας πιο δίκαιης κοινωνίας και για την εφαρμογή δημόσιων πολιτικών κάθε είδους, από τη δημόσια υγεία έως την οικονομία. Ίσως κάποιες φορές να είναι προτιμότερο να εμβολιάσουμε τα πιο κεντρικά άτομα παρά τα πιο αδύναμα άτομα. Ίσως να είναι καλύτερο να πείσουμε τους φίλους των καπνιστών για τους κινδύνους του καπνίσματος παρά τους ίδιους τους καπνιστές. Ίσως να είναι πιο αποτελεσματικό να βοηθάμε διασυνδεδεμένες ομάδες ανθρώπων να αποφεύγουν την εγκληματική συμπεριφορά παρά να προλαμβάνουμε ή να τιμωρούμε μεμονωμένα εγκλήματα.
Συνδεδεμένοι στα κοινωνικά δίκτυα: Ηθικά διλλήματα
Κάποιοι μελετητές εξηγούν τη συλλογική συμπεριφορά των ανθρώπων μελετώντας τις επιλογές και τις πράξεις των ατόμων. Άλλοι αδιαφορούν για τα άτομα και εστιάζουν αποκλειστικά σε ομάδες διαμορφωμένες από την κοινωνική τάξη, τη φυλή, τις πολιτικές προτιμήσεις, ως συλλογικές ταυτότητες που με κάποιον μυστηριώδη τρόπο οδηγούν τα μέλη αυτών των ομάδων σε κοινή δράση. Η επιστήμη των κοινωνικών δικτύων προτείνει έναν τρίτο τρόπο θέασης του κόσμου, εφόσον αφορά τόσο τα άτομα όσο και τις ομάδες, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο τα άτομα γίνονται ομάδες.
Αν θέλουμε να καταλάβουμε πώς λειτουργεί η κοινωνία, θα πρέπει να συμπληρώσουμε τους χαμένους κρίκους μεταξύ των ατόμων. Θα πρέπει να καταλάβουμε πώς οι διασυνδέσεις και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων οδηγούν σε εντελώς νέες όψεις της ανθρώπινης εμπειρίας, ανύπαρκτες στα ίδια τα άτομα. Αν δεν κατανοήσουμε τα κοινωνικά δίκτυα, δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα κατανοήσουμε πλήρως ούτε τους εαυτούς μας ούτε τον κόσμο μας.
Τα κοινωνικά δίκτυα έχουν αναδυόμενες ιδιότητες. Οι αναδυόμενες ιδιότητες είναι νέα χαρακτηριστικά ενός συνόλου τα οποία προκύπτουν μέσα από την αλληλεπίδραση και τη διασύνδεση των μερών του. Μπορούμε να κατανοήσουμε την ιδέα της ανάδυσης με τη βοήθεια μιας αναλογίας: Ένα κέικ έχει γεύση που δεν βρίσκεται σε κανένα από τα συστατικά του. Ούτε αυτή η γεύση προκύπτει απλώς ως μέσος όρος των γεύσεων των συστατικών του –ας πούμε, κάτι ανάμεσα σε αλεύρι και αυγά. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Το κέικ υπερβαίνει το απλό άθροισμα των συστατικών του. Η μελέτη των κοινωνικών δικτύων μας βοηθά να κατανοήσουμε πώς, στην περίπτωση των ανθρώπων, το όλον είναι μεγαλύτερο από άθροισμα των μερών του» [σελ. 48-49]