“Κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Και ο τρόπος που μεγαλώνουν τα αγόρια είναι σίγουρα ένα από αυτά. Τι εννοώ; Όλα αυτά τα χρόνια μέσα στα σχολεία βλέπω τη διαφορά αυτή, βλέπω πώς μια μανούλα ή ένας γονιός, ένας κηδεμόνας φέρεται στον γιο της/του και πώς στην κόρη της/του. Χωρίς να μπορείς να προσάψεις κάτι σε κανέναν, υπάρχει μια αίσθηση ότι το αγόρι θέλει συνεχώς φροντίδα, ”κανάκεμα”, ενώ το κορίτσι ωριμάζει από μικρό σχεδόν μόνο του. Το αγόρι είναι ο αγοράκος μου, ο μπόμπιρας μας, το καμάρι και το ζουζούνι μας και το κορίτσι… το κορίτσι μας. Ένα αγόρι μαθαίνει πως όλα είναι πιο εύκολα για κείνο, γιατί του τα προσφέρουν πιο εύκολα. Τα έμφυλα στερεότυπα είναι ακόμα εδώ και χρειάζεται να τα δούμε με προσοχή. Έφτιαξα μια σειρά από εικόνες που εύκολα μοιράζονται, διαβάζονται και συζητούνται, με όσα μηνύματα προσπαθώ να περάσω στους μικρούς και μικρές μου , όπως και στους γονείς τους. Κάντε κι εσείς το ίδιο. Υπάρχει η εσφαλμένη αντίληψη ότι οι αλλαγές γίνονται όταν έρχονται ουρανοκατέβατες. Οι αλλαγές όμως γίνονται από μας. Και τα καμάρια δεν έχουν φύλο”.
Via Μάριος Μάζαρης
δανεισμένο από την