Έχουμε ανάγκες, επιθυμίες και αξίες τις οποίες ακόμη δεν ξέρουμε ότι έχουμε. Είμαστε, μέχρι ενός σημείου, ακατανόητοι και στον ίδιο μας τον εαυτό. Δεδομένης αυτής της αδυναμίας κατανόησης του εαυτού μας, ένας βαθμός μοναξιάς είναι πολύ πιθανό να είναι αναπόφευκτος’. (Kaitlyn Creasy, 2023).
Οι διαπροσωπικές σχέσεις αποτελούν θεμέλιο λίθο της ψυχικής μας υγείας. Η αίσθηση της αποδοχής και της συνδεσιμότητας που προσφέρουν, συμβάλλει στην ευημερία μας και μας δίνει τη δυνατότητα να μοιραστούμε συναισθήματα που μας προκαλούν δυσφορία, όπως είναι η θλίψη, το άγχος. Ωστόσο, οι σχέσεις πολλές φορές είτε είναι φιλικές, ερωτικές, επαγγελματικές είτε οικογενειακές, μπορούν να αποτελούν πλαίσιο στο οποίο δυσκολευόμαστε με την συνύπαρξη. Το ‘σχετίζεσθαι’ είχε πάντα σημαντικό ρόλο στη ζωή του ανθρώπου, όμως φαίνεται να μας προβληματίζει το γιατί δημιουργούμε την έκαστη σχέση και το πώς να είμαστε μέσα σε αυτή.
Μπορεί να μιλάμε την ίδια γλώσσα, αλλά πολλές φορές η αγάπη και η φροντίδα έχουν διαφοροποιήσεις στα νοήματα που κάθε άτομο δίνει από τα βιώματά του. Άλλωστε σε μία σχέση είναι σαν να συναντιούνται δύο κόσμοι, που φέρουν συναισθήματα, βιώματα, ρόλους, στερεότυπα και πεποιθήσεις, που μέσα από την επικοινωνία προσπαθούμε να μοιραστούμε με το άλλο άτομο. Η ψυχοθεραπεία προσφέρει το πλαίσιο για να κατανοήσουμε τις δυσκολίες που μπορεί να έχουμε στις σχέσεις, να εξερευνήσουμε τους ρόλους που έχουμε στη ζωή μας και πώς αυτοί μας επηρεάζουν και να βελτιώσουμε την αυτοεκτίμησή μας – ποιότητα αναπόσπαστη από τον τρόπο που σχετιζόμαστε.