«Πιστεύω πως το μέγιστο δώρο που μπορώ να σκεφτώ ότι έχω από οποιονδήποτε, είναι να με βλέπει, να με ακούει, να με κατανοεί και να με αγγίζει. Το μέγιστο δώρο που μπορώ να δώσω είναι να βλέπω, να ακούω, να κατανοώ και να αγγίζω τον άλλον άνθρωπο. Όταν γίνεται αυτό αισθάνομαι ότι υπάρχει επικοινωνία».
Κατηγορία: επιστημονικά άρθρα για την ψυχοθεραπεία
Στο πλαίσιο της κρίσης της πανδημίας, που βιώνουμε συλλογικά, σήμερα, το συγκεκριμένο εργαστήριο θα μπορούσε να αξιοποιηθεί, με τις απαραίτητες προσαρμογές, ως πρόσκληση για να έρθουμε σε επαφή, να ψηλαφίσουμε και να συνδεθούμε με τις ανοίκειες εσωτερικές πλευρές μας, που μας φοβίζουν. Σαν μία γέφυρα ομαλής μετάβασης σε αναπόφευκτους μετασχηματισμούς και νοηματοδοτήσεις, στους οποίους μας προσκαλεί η νέα συνθήκη. Δουλεύοντας με το ανοίκειο, δουλεύουμε ουσιαστικά, με την εξοικείωση με την αβεβαιότητα.
Έτσι με τον όρο σχέσεις εννοώ πολύ απλά το να είσαι σε μία σχέση με ένα άλλο άνθρωπο ─ αλλά με ένα συγκεκριμένο είδος σχέσης με την έννοια ότι η ποιότητα της σχέσης είναι περισσότερο μία μαρτυρία ─ στην οποία είμαστε μαζί προσπαθώντας να βγάλουμε μία άκρη μαζί, πολύ περισσότερο από εγώ ή ένα άλλο άτομο υποδείξω στον άλλο πως να είναι ή πως να κάνει κάτι.
Load More